Woning Klaverveld 5 en woonerf Mezenhof nieuwe realisaties van Masterplan Gielsbos
GIERLE – Zorginstelling Het Gielsbos in Gierle zorgt dat kinderen en volwassenen met een beperking een plek hebben om te wonen of even te verblijven. Omdat personen met een gedragsstoornis of een emotionele stoornis specifieke woonnoden hebben, investeerde Het GielsBos in een nieuw huis met aangepaste infrastructuur: Klaverveld 5. Samen met twee bewoners openden Hilde Crevits, Vlaams minister voor Welzijn en Volksgezondheid, Kathleen Helsen (beiden CD&V), gedeputeerde voor Het Gielsbos, en directeur Pol Vanden Weygaert, deze woning officieel.
Bewoners en medewerkers van woonerf Mezenhof deelden in de feestvreugde. Zij verhuisden in volle coronaperiode naar hun nieuwe stek maar hadden ook nog een plechtig moment tegoed. Twee vliegen in een klap dus. Na het officiële gedeelte startte voor álle cliënten van Het GielsBos een groots event met livemuziek en allerlei randanimatie, van maffe kapsels tot gekke fietsen.
Helsen: ‘We zijn een zorginstelling die al vele jaren actief is. In de jaren ’70 werden we opgericht door gouverneur Kinsbergen, die vond dat het nodig was om in de Kempen een instelling voor mensen met een handicap op te trekken en die dat in deze mooie natuurlijke omgeving gedaan heeft. In die tijd spraken we over paviljoenen hier op het domein maar gaandeweg hebben we geoordeeld dat het ook belangrijk is om in onze dorpen aanwezig te zijn. Er zijn twee woningen in Beerse, één in Lille en één in Tielen. In 2007 heeft de raad van bestuur beslist om een masterplan te ontwikkelen en om de paviljoenen te veranderen in woningen. Dat is de voorbije jaren dan ook gebeurd. Ik kijk al uit naar het einde van de realisatie van het masterplan. Vandaag zetten we één van die belangrijke stappen dankzij de steun die we altijd gekregen hebben vanuit Vlaanderen.’
‘Hier in Klaverveld 5 wordt volgende week een verhuis in gang gezet voor bewoners die complexe zorg en ondersteuning nodig hebben. Voor de verplegers van deze doelgroep – mensen met gedrags- en emotionele stoornissen – is elke dag een uitdaging. De vraag neemt sterk toe en is het niet vanzelfsprekend met deze arbeidsmarkt om de juiste mensen aan te trekken. We willen de boodschap meegeven dat het ook voor een grote instelling echt niet vanzelfsprekend is om dat waar te maken. Door ook het Mezenhof te bezoeken willen wij de minister tonen op welke manier mensen hier op het domein kunnen wonen. Het project dat door de (West-Vlaamse) architecten ontwikkeld is krijgt heel wat belangstelling in binnen- en buitenland. Het is een woonerf waarmee we de visie en de waarde waar Het Gielsbos voor staat vertalen in de architectuur.’ In Klaverveld 5 zullen acht bewoners verblijven. Er wordt ook één kamer voor flexibele opvang voorzien. In woonerf Mezenhof wonen 49 bewoners in vijf woningen.’
Crevits: ’85 hectare groen. Om zoiets te kunnen realiseren moet je in de Kempen zijn. Ik ben ook blij dat het een architecturale parel is. West-Vlaanderen heeft zijn zonen en dochters blijkbaar tot hier uitgezonden. De woningen van de hand van architecten DierendonckBlancke werden bekroond met de prijs van de architectuur van de provincie West-Vlaanderen, wat toch wel erg ongebruikelijk is want gewoonlijk zoekt men het dichter bij huis . Dat toont de uitzonderlijke waarde van dit project. Voor mij als bevoegde minister is belangrijk om te weten hoe mensen op het terrein de grote veranderingen die wij als politici hebben goedgekeurd, in de praktijk omzetten. Alles wat je doet in het leven moet gericht zijn op het emanciperen van mensen. Niet kijken naar ‘wat is iemand zijn beperking?’ maar vooral gaan zoeken hoe men iets kan creëren dat mensen laat ‘vliegen’ met de mogelijkheden die ze hebben. Dat is de sfeer die hier wordt uitgestraald. Ik was onlangs in Kopenhagen waar we veel ouderenprojecten hebben bezocht. Het woord ‘vrijwilliger’ kwam daar veel minder vaak voor in de gesprekken die we hadden. Alles is veel meer overheidsgestuurd en heel erg gericht op professionele medewerkers. In Vlaanderen hebben wij een extra troef. Hier hebben we vertrouwen in de inzet van vrijwilligers, gecombineerd met heel sterke beroepsmensen.’
Edwin MARIËN
Foto Het GielsBos
