Willy Steveniers op Antwerpse Stadhuis ontvangen voor zijn 85ste verjaardag
ANTWERPEN – De 85-jarige Willy Steveniers mag je gerust een levende legende in de Belgische basketbalwereld noemen. Basketbal was niet zozeer zijn roeping maar wel zijn redding. In veel interviews die Steveniers in de afgelopen jaren heeft gegeven, komt zijn ongelukkige jeugd terug.
Vanmiddag werden hij en zijn familie door Peter Wouters (N-VA), schepen van sport, ontvangen op het Antwerpse Stadhuis. ‘Niks te vroeg’, zei hijzelf op Radio 2. ‘Hadden ze nog wat langer gewacht dan hadden ze me moeten rechtzetten en de zever van mijn gezicht vagen. En ik heb Antwerpen toch op de kaart gezet.’
Zijn sportcarrière begon toen Steveniers op vijftienjarige leeftijd wegliep en onderdak vond bij een vrouw die voor de Antwerpse basketbalclub ZaZiKo werkte. Vervolgens verkaste hij naar Racing Mechelen, waarmee hij driemaal kampioen van België werd. Later zou hij ook nog voor Standard Luik, Aalster en Antwerpse B.C. spelen. In totaal scoorde hij meer dan 10 000 punten in de hoogste klasse van het Belgisch basketbal, een unicum.
In de jaren ‘50 en ‘60 gold Steveniers als een grote naam in het basketbal. Hij werd 54 keer geselecteerd en bereikte met Standard de halve finale voor de Europabeker. Ondanks zijn bescheiden lichaamslengte – amper 180 centimeter – overklaste hij veel van zijn concurrenten met behendigheid, kracht en snelheid. Op het einde van de jaren ‘50 kreeg de basketbalster een aanbod om te spelen in de NBA, maar hij weigerde.
Zijn motivatie was dat hij in België een echte vedette was, terwijl hij in de Verenigde Staten misschien de hele tijd op de bank zou moeten zitten. In een interview gaf hij achteraf toe dat de weigering mogelijk een van de grootste stommiteiten uit zijn leven is.
Enkele maanden geleden gaf Steveniers een interview aan Luk Alloo waar hij even terugblikte naar toen. ‘In die tijd waren het de enkelingen die naar New York mochten vliegen. Voor mij was dat een stap zetten in het onbekende, en ik stond zelf niet mentaal rijp. Ik was een rebel en kon niet tegen tucht. Maar als je op het hoogste schavotje wil belanden in de sport, moet je in de pas lopen.’
Een belangrijke les die Steveniers heeft geleerd in zijn leven, is dat je ook mentaal in topvorm moet zijn. Dat was hij niet en dat is ook de reden dat hij nooit de stap heeft gezet naar een Europese topploeg. ‘Het was overal hetzelfde liedje. Alle leiders van de clubs vertelden vaak dat ik de beste kleine speler in het Europese basket was, maar mentaal stond ik zeer zwak. Mijn mentaliteit op het veld was niet oké.’
‘Ik heb nooit gedisciplineerd kunnen spelen, in mijn leven heb ik nooit leiding gehad. Ik heb mezelf altijd moeten redden en dat ging met hoogtes maar ook met laagtes. Het is heel moeilijk om als kind van vijftien of zestien om jezelf op te voeden. Ik wilde altijd revanche nemen op de mensen die me scheef bekeken vanwege mijn afkomst. Dat is me altijd bijgebleven.’
Foto’s Ronny MULLENS
