We gokten op Jenthe Biermans maar Jimmy Janssens reed zich in de kijker
HOEI – Het verschil met het scenario van Parijs-Roubaix van afgelopen zondag kon nauwelijks groter zijn in de 86ste editie van de Waalse Pijl maar dat was voorspelbaar. Terwijl de renners vorig weekend van de eerste tot de laatste kilometer voor spektakel zorgden was het vandaag uitkijken naar de derde en laatste beklimming van de Muur van Hoei, met zijn stroken tot negentien procent – en een gemiddeld stijgingspercentage van 9,6 procent – een moordende afsluiter.
Wat minder voorspelbaar was: een landgenoot stond op het hoogste schavotje. Dylan Teuns hield de gevestigde waarden van zich af en schreef deel één van het Waalse tweeluik op zijn naam, vijf jaar nadat hij hier al op het podium stond. Op de Muur van Hoei reed hij zowaar vijfvoudig winnaar Alejandro Valverde uit het wiel. Aleksander Vlasov werd derde, Julian Alaphilippe vierde. Dylan Teuns (30) is tevreden met zijn voorjaar: derde in de Ronde van Vlaanderen, tiende in de Amstel Gold Race en achtste in de Brabantse Pijl. Zondag gaf hij op in het bos van Wallers. Niet meteen een slecht idee, blijkt nu.
Elk jaar vertrekt de Waalse Pijl vanuit een andere stad. Zo wil organisator ASO de Waalse provincies om beurten in de kijker plaatsen. Dit keer waren de terrils van de voormalige mijnen in Blegny het prachtige decor van de start. Dat betekende wel dat de renners bijna voortdurend op Luiks grondgebied reden, een kleine strook van tien kilometer in de buurt van Durbuy even buiten beschouwing gelaten.
We focussen ons op deze website op renners uit de provincie Antwerpen maar in de Waalse Pijl is dat niet makkelijk. Ze lopen niet meteen dik en voor een favorietenrol moeten ze passen. Gisteren werd in allerijl Jenthe Biermans uit Geel (26) toegevoegd aan de selectie van Israël-Premier Tech. De Kempenaar wou van zich doen spreken in de Vlaamse klassiekers maar het zat hem niet altijd mee.
‘Ga je me volgen vandaag? Dan vrees ik dat we elkaar na de aankomst niet meer gaan terugzien. Ik rij vooral in dienst van Michael Woods. Hij is een hele sterke leider en ik ben blij dat ik voor hem mag werken. De tegenstand is enorm maar de vorige keer was hij toch ook vierde. Hij had af te rekenen met ziekte. In Baskenland zag je echter dat hij elke dag beter en beter werd dus ik heb wel vertrouwen dat hij zich in de Waalse klassiekers zal tonen. Je mag hem toch wel bij de vijf beste renners uit het deelnemersveld rekenen. Normaal zou ik hier niet starten maar Krist Neilandts is ziek gevallen. Dat is het ‘nadeel’ van in België te wonen: dan ben je snel hier. Ik ben zeker nog niet volledig hersteld van zondag. De ploeg verwacht me gewoon de eerste 100 kilometer. Tot dan moet ik mijn werk doen.’
‘Parijs-Roubaix was een zware koers vanaf kilometer nul. De renners hebben van in het begin de gas goed opengedraaid en ik was goed mee in de eerste groep, waar ik toch heel blij mee was. Door ziekte heb ik drie weken niet kunnen koersen en dat voelde ik op Carrefour de l’Arbre wel. Ik zat in het groepje dat reed voor plaats dertien. Het was jammer dat ik daar net van moest lossen. Anders had ik wel een mooie top twintig kunnen rijden. Het mocht niet zijn maar ik was toch heel tevreden over mijn prestatie. Ik ben trouwens heel content over mijn voorseizoen. Ik heb bijna alle koersen rond de 35ste plaats gereden. Het was jammer dat ik door ziekte moest passen voor de Ronde van Vlaanderen maar voor de rest heb ik een hele goede en constante vorm getoond. Ik denk dat dit wel het belangrijkste is.’
‘Ik heb er geen idee van hoe mijn programma er nog uit zal zien. Door de vele forfaits binnen de ploeg dient er voortdurend gesleuteld te worden aan de selecties dus ik weet nog niet wanneer mijn eerstvolgende koers is. Normaal is dat Frankfurt volgende week zondag en daarna zullen we wel zien. Ik voel me bijzonder goed bij het team waar ik nu zit. Ik kan mijn werk er goed doen, word ook geapprecieerd. Dat is het belangrijkste. Vandaag kom ik dan wel als enige Belg aan de start maar ik voel me hier thuis. Met Eric Van Lancker, Dirk Demol en Rik Verbrugghe in de entourage heb ik toch genoeg landgenoten rondom mee, waarbij ik mijn ploegmaats Sep (Vanmarcke), Tom (Van Asbroeck) en Ben (Hermans) niet mag vergeten.’ Woods werd trouwens uiteindelijk zesde en Biermans gaf, zoals voorspeld, op.
JIMMY JANSSENS: VORIG JAAR DE GIRO, NU DE VUELTA
Wie wel voortdurend voorin reed was Jimmy Janssens (32, rechts op de foto) uit Herenthout, geboren in Herentals. Dat is ook zijn handelsmerk. Winnen is niet meteen iets wat voor hem is weggelegd maar hij is van goudwaarde als knecht. Wanneer je op dat vlak geen topper bent, dan krijg je geen driejarig contract bij Alpecin-Fenix. Na 28 kilometer geraakte een groep met acht voorin en de Janssens zat daar al meteen bij. De samenstelling van de kopgroep wijzigde nog een paar maal maar Jimmy was een constante in het vluchtverhaal. Meer zelfs, hij reed voortdurend voorin en voerde zowaar de forcing nog op de tweede beklimming van de Muur van Hoei, na 171 kilometer en met nog 30 kilometer voor de boeg. Tien kilometer verder was het liedje – logischerwijze – uit. Hij werd nog op meer dan zes minuten gereden en eindigde als 110de maar dat is slechts een voetnoot in het verhaal.
‘Vanaf het moment dat we onze intrek hadden genomen in het hotel in Maastricht zat ik als het ware in de koers. Tijdens een trainingsritje van anderhalfuur hebben we er goed de pees opgelegd.’ En dat goed gevoel werd dus doorgetrokken naar de wedstrijd van vandaag. ‘Ik voelde me prima. De laatste weken is de vorm ook redelijk in orde. Ik vond het wel een plezant dagje. Ik zat voorin met een aantal sterke renners. Mijn entourage zei me zelfs om erin te geloven maar je weet dat de Waalse Pijl altijd uitdraait op een sprint. Eigenlijk is dit de saaiste koers die er is. Als je je tv-toestel aanzet tijdens de laatste kilometer dan heb je alles van de wedstrijd gezien. De sfeer op de Muur is echt ongelooflijk. Je wordt als het ware naar boven gezogen. Dat is echt plezant.’
Voor de start voorspelde Janssens dat hij zou moeten afhaken op het moment dat de grote jongens hun neus aan het venster zouden steken maar die terugval bleef maar uit. ‘Ik ben bijzonder tevreden omdat ik in dienst van Xandro Meurisse reed. Vorig jaar had ik een minder seizoen maar ik voel dat ik stilaan weer de goede benen heb. Het was de bedoeling dat we vandaag iemand mee voorin zouden hebben indien de kopgroep uit meer dan vijf renners zou bestaan. Dat lukte. Ze konden me er in ieder geval niet afrijden. Zondag start ik nog in Luik-Bastenaken-Luik en nadien volgt er een rustperiode. Nadien hervat ik normaal gesproken in de Ronde van Noorwegen. De Giro – die ik vorig jaar reed – staat dit keer niet op mijn programma maar ik trek wel naar de Vuelta als alles volgens plan verloopt.’
Edwin MARIËN
Foto Gautier DEMOUREAUX
