Waarom Michaël Van Staeyen uit Schoten nooit Belgisch kampioen werd
SCHOTEN – Voor één keer lag niemand in Schoten er wakker van wie de winnaar zou worden van de Scheldeprijs. Ook wij niet meteen. De kans dat een renner uit de provincie het zou halen is minder groot dan de kans dat je vanavond de lotto wint. Iedereen keek uit naar de laatste wedstrijd van thuisrenner Michaël Van Staeyen. Wij nestelden ons vanochtend in het spoor van vader Patrick (rechts op de foto) in het centrum van startplaats Terneuzen.
De publieke belangstelling was niet meteen overweldigend in Zeeland. Daardoor vielen de ‘gele hesjes’ nog meer op. Patrick: ‘We zijn met drie volle supportersbussen naar hier gekomen. Met zo’n 150 mensen dus. Bijna iedereen woont in Schoten. Normaal hadden het er nog een pak meer geweest maar corona is weer goed bezig.’
Zoon Michaël is vandaag kopman bij EvoPro Racing. Normaal zou het team als tweede van de 21 ploegen worden voorgesteld maar door een forfait kwamen ze pas om 12u08 aan de beurt, net voor de ‘groten’ Cofidis en BORA –hansgrohe. Michael is gespannen wanneer hij op het podium bij Linde Merckpoel verschijnt. ‘Ik hoop er nog een goede wedstrijd van te maken. Ik voel me goed ook al is dit mijn laatste koers maar goed, die beslissing heb ik enkele weken geleden al genomen. Een tocht naar mijn thuisdorp leek me ideaal om afscheid te nemen. En met zo’n supporters kan het niet misgaan. Voor de start van de Scheldeprijs ben ik altijd nerveus en ik geef toe, vandaag heeft dat weinig te maken met het resultaat dat ik wil behalen. Wanneer we straks Schoten binnenrijden zal ik wel genieten.’
Genieten is ook wat vader Patrick doet. Hij filmt alles met zijn GSM en blijkt in het gezelschap te zijn van een bekende Nederlander. ‘Ik heb met deze man (Mike Voets, links op de foto) vorig jaar deelgenomen aan Big Brother. Topkerel en populair als geen één. Hij is speciaal uit Eindhoven gekomen. Voor het afscheid van Michaël hebben verschillende mensen een filmpje opgenomen. Dat met Cavendish werd 3 000 keer bekeken, dat met Campenaerts 4 000 maal en dat met Mike 12 000 keer. Waanzin.’ Mike: ‘Patrick wou altijd maar weg uit het Big Brother-huis. Hij werd gek omdat hij de wieleruitslagen niet kende. Daar heeft hij me warm gemaakt voor de Scheldeprijs. Vorig jaar was ik hier ook maar toen lag Michaël er na een paar kilometer al uit. Straks komt nog iemand uit de tv-reeks, Nick.’
Terwijl we van het podium naar de startplaats wandelen vertelt Patrick over de carrière van zijn zoon. ‘Veertien jaar prof en tien overwinningen. Er zijn er niet veel die dat kunnen zeggen hoor. Zijn zege in 2010, in de Grote Prijs Rik Van Steenbergen, was de mooiste. Maar het had nog veel mooier kunnen zijn. Mijn zoon had Belgisch kampioen kunnen worden. Hij heeft altijd goed gepresteerd op het BK. Zeker twee jaar geleden in Anzegem. Hij moest het echter doen met tweederangsmateriaal en werd zesde. Ik zou het verhaal over die ploeg – waarvan ik de naam nooit meer vernoem – on the record uit de doeken kunnen doen waar daarvoor wacht ik tot zij er bij zijn. Maar dat zal niet gebeuren. Ze ontwijken mij. En zeggen dat dat team nog mag rondrijden in het peloton. Een schande (het gaat om Tarteletto Isorex). Het verschil tussen World Tour-ploegen en continentale ploegen is immens. Er zijn renners die zelf hun contract moeten betalen. Je kan beter in provinciale voetballen dan koersen voor een continentale ploeg.’ Of hij desalniettemin vanavond nog zal vieren? ‘Neen hoor. Laat Michaël dat maar doen. Ik ben babysit. Ik blijf bij zijn éénjarig zoontje.’
Edwin MARIËN
