Verwoestende opslag van Alexander Bublik doet Arthur Fils de das om
MERKSEM – De Kazach Alexander Bublik (ATP 36, zie foto) is de verdiende winnaar geworden van de European Open in Antwerpen. Hij had aan twee servicebreaks – één in elke set – genoeg om het tornooi op zijn naam te schrijven. Arthur Fils (ATP 38) leverde fraai weerwerk maar verloor zichzelf aan het begin van de tweede set. Anders had er wellicht meer ingezeten.
Voor Bublik is dit de derde ATP-tornooizege uit zijn carrière. Eerder won hij in Montpellier (vorig jaar na winst tegen Zverev) en Halle (dit seizoen na een zege tegen Rublev). In Antwerpen versloeg hij achtereenvolgens Barrere, Mpetchi Perrricard, Marterer en nu dus Fils. Het was met andere woorden bijna een exclusief ‘Frans’ weekje voor hem.
We kunnen niet meteen zeggen dat Bublik in topvorm verkeerde toen hij in Antwerpen belandde. Maar in de Lotto Arena bekoorde hij wedstrijd na wedstrijd de toeschouwers. Hij speelde geen enkele tiebreak en sloeg zijn tegenstanders met de ene na de andere ace om de oren.
Tornooidirecteur Dick Norman: ‘Ik denk dat we volgend jaar iets meer aan de veiligheid van de toeschouwers moeten gaan denken want met dergelijk opslagkanon zitten zij niet meer safe.’
Bublik is zo’n speler die groeit in een tornooi. Zeven keer verloor hij een finale. ‘Ik ben ervan overtuigd dat Fils nog vele tornooien gaat winnen en ja, ik weet echt wel met welk gevoel hij nu zit.’ In Halle versloeg hij achtereenvolgens Sinner, Zverev en Rublev. Het zegt voldoende. In zijn ‘overwinningsspeech dacht hij ook aan het thuisfront. ‘Ik dank mijn vrouw en zoon die in Kazachstan naar deze wedstrijd op tv hebben gezien.’
Zenuwen kent de man blijkbaar niet. De avond voor zijn halve finale speelde hij nog tot 3 uur ’s nachts FIFA met zijn coach.
Bublik werd geboren op 17 juni 1997 in het Russische Gatchina, maar komt uit voor Kazachstan. In november 2016 veranderde hij immers van nationaliteit nadat hij steun kreeg van de Kazachtstaanse tennisfederatie, iets wat de Russische hem niet kon schenken. Bublik was niet de enige speler die die stap zette. Yulia Poetinsteva, Yaroslava Shvedova, Mikhail Kukushkin en Elena Rybakina volgden zijn voorbeeld. Daarbij was het vooral het financiële plaatje dat de doorslag gaf.
‘Ik ben mijn hele leven een Rus geweest maar de federatie heeft me nooit gesteund. Mijn familie was ook niet bij machte om mij te helpen. De Russische bond beschouwde mij altijd als tweede, derde of vierde keuze. Maar het geld was niet het enige. Al hun waardering ging telkens maar uit naar één speler. Toen Kazachstan voorstelde om voor hen uit te komen heb ik toegehapt. Maar de kaart van Sint-Petersburg staat wel op mijn arm getatoeëerd.’
Antwerpen zal nooit kunnen uitpakken met de absolute wereldtop maar wat landgenoten tijdens de eerste wedstrijddagen en wat jonge talenten tijdens het vervolg, zet de Metropool wel op de tenniskaart. Zo maakte men dit jaar kennis met Arthur Fils. De negentienjarige Fransman ontpopte zich tot de publiekslieveling.
In de eerste set werd hij gebroken in het vijfde spel (2-3 om uiteindelijk te verliezen met 4-6 na 34 minuten). De tweede set startte catastrofaal met opslagverlies in het openingsgame. Meer zelfs: het werd een blanco spel. Daarop werd hij woest en sloeg hij zijn racket aan flarden. Een logische waarschuwing was het gevolg. Op dat moment verloor hij ook even zijn zinnen. Noem het jeugdige onbezonnenheid. Hij startte een aantal confrontaties met zijn ‘box’ maar kon zijn misser niet meer rechtzetten. Uiteindelijk werd het 4-6, 4-6.
De wedstrijd duurde uiteindelijk 1u17’. De toeschouwers die al vroeg naar de Lotto Arena waren gekomen – en zij waren opvallend talrijk – hadden toen al een brok spektakel mogen beleven in de finale van het dubbelspel waarin de broertjes Tsitsipas het haalden van het duo Behar/Pavlasek met 6-7 (5/7), 6-4, 10-8 na 1u35’.
MEER DAN 30 000 TOESCHOUWERS
Organisator Kristoff Puelinckx en tornooidirecteur Dick Norman blikten tevreden terug op de voorbije week. Norman: ‘We hadden vandaag en gisteren nog honderden tickets kunnen verkopen maar er waren geen plaatsen meer beschikbaar. We hebben nog meer toeschouwers gehad dan vorig jaar en dat was elke dag van de week zo. De Lotto Arena wordt hier eigenlijk te klein voor. Maar versta me niet verkeerd. We blijven hier hoor. De sfeer was ongelooflijk. De arena leent zich perfect voor tennis. De spanning was vaak te snijden in de zaal. Ik heb de exacte cijfers nog niet doorgekregen maar we hebben zeker meer dan 30 000 mensen over de vloer gekregen. Vorig jaar waren er 28 000 toeschouwers. Nu het er een pak meer. Vandaag is er plek voor ruim 5 200 mensen. We zijn er in geslaagd om nog 330 stoeltjes bij te plaatsen.’
Puelinckx: ‘We hebben een zeer trouw publiek. 80 procent van de toeschouwers is hier ooit al geweest. Mensen weten dat ze goede spelers en goed tennis zullen zien. Alles staat of valt met de interesse van het publiek. Als dat wegvalt, dan heeft het geen enkele zin meer om te organiseren. Toen wij hieraan begonnen zei men me: ‘Wat doen jullie? Een tennistornooi organiseren in België, dat is onmogelijk. Maar er is echt veel interesse. Tennis leeft hier. En iedereen die naar hier komt is onder de indruk van de organisatie. Wat niet wil zeggen dat we op onze lauweren kunnen rusten. Er is nog veel werk te doen.’
Norman: ‘Er zijn nog altijd mensen die niet beseffen dat uitverkocht uitverkocht is. Ik krijg constant vragen voor tickets. We merken dat de meeste toeschouwers tijdens het weekend willen komen. Maar hoe populairder het tornooi wordt, hoe meer we zien dat de interesse langzaam verschuift naar woensdag en donderdag bijvoorbeeld.’
Puelinckx: ‘Indien er nog één ding is dat kan verbeterd worden dan is het wel de aantrekkingskracht naar bedrijven toe. Dit tornooi kan een ontmoetingsplaats voor zakenmensen worden.’
Norman: ‘We hadden dit jaar even Alcaraz in ons vizier maar toen werd hij nummer één van de wereld en wisten we dat het niet zou lukken om hem naar hier te krijgen.’
Volgend jaar staat Antwerpen op de kalender van 14 tot 20 oktober. Dan valt ook de concurrentie met Tokyo weg. Het enige minpunt is dat men vaak te maken heeft met last minute-forfaits. Een gevolg van de (late) plek op de kalender? Norman: ‘Die forfaits hangen af van bepaalde omstandigheden. In de andere tornooien heeft quasi niemand zich teruggetrokken maar spelers die bij ons ingeschreven waren deden het dan net supergoed in Shanghai. Voor hetzelfde geld was het andersom. Je weet altijd op voorhand dat de mogelijkheid erin zit dat spelers niet komen opdagen.’
Puelinckx: ‘De tenniskalender zit overvol. Er zijn inderdaad veel mensen die zich op het eind van het jaar terugtrekken maar in het begin van het seizoen kan dat ook gebeuren. Ofwel zijn ze geblesseerd, moe of ze komen terug van Australië: je weet het nooit vooraf. Je moet een beetje geluk hebben. We hebben de strategie om verschillende toppers te brengen. Wanneer je alles op één topper zet, dan zit je in de problemen indien die niet komt.’
Edwin MARIËN
Foto Tennium Belga
