Uiteraard wint Van Aert ook in Essen maar dit keer voor de andere Aerts
ESSEN – ‘Van Aert wint voor Aerts’. Hoe vaak kon je dit al lezen? Vanmiddag, in de veldrit van Essen, was het niet anders. Alleen, bij afwezigheid van Toon was het zijn broer Thijs die op het één na hoogste podiumplekje plaats mocht nemen. Van Aert wachtte tot in de tweede ronde om aan zijn demonstratie te beginnen. De Nederlander Pim Ronhaar, die zich de voorbije weken al wel vaker in de kijker fietste, werd derde.
Vandaag de Ethias-cross in Essen, morgen de Wereldbekerwedstrijd in Val di Sole: geen mens die de combinatie aandurfde, behalve Van Aert dus. Wout ploeterde een uurtje door de modderpoel van de Noorderkempen, en reed dan richting Charleroi waar hij om 19u30 het vliegtuig moest nemen richting Bergamo. Nadien volgt een rit naar Val di Sole, 1 000 kilometer van Essen vandaan. ‘Het zal nipt worden maar het zal wel lukken zeker’, klonk het.
Ronhaar was de enige renner die Van Aert in de openingsronde kon volgen. Het was eerder een veldloop dan een cyclocross. De regen van de voorbije jaren toverde de omloop traditiegetrouw om tot een modderpoel. En dan bleef het vandaag nog droog. Geen erg voor de nationale kampioen die er uiteraard opnieuw een solorit van maakte. Van Aert: ‘Het was zeker geen gemakkelijke wedstrijd ook al ontbraken de toppers. De serieuze bagger zorgde dat het een zeer lastige opdracht werd. De weide waar we een hele tijd door moesten rijden was totaal verzopen. Ik had gehoopt me wat te kunnen sparen voor morgen maar dat kon niet op deze ondergrond. Ook dan wacht een moeilijk parcours. Ik heb contact gehad met Daan Soete die al ter plaatse is maar veel wijzer ben ik er niet uit geworden. Het is van bij de jeugd geleden dat ik nog op sneeuw reed. Ik heb echt geen idee of dat me nu beter ligt dan toen want het was niet meteen mijn favoriet parcours.’
Thijs Aerts was dus ‘the best of the rest. ‘Ik ben blij met het resultaat. Dit was een unieke kans om eens op een podium te geraken. Ja, het klopt, weeral eindigt een Aerts tweede. Dat zal morgen alvast niet het geval zijn.’ Broer Toon is onder meer met Lars van der Haar en de andere Baloise Trek Lions op stage. ‘Met een derde plaats was ik ook al content geweest hoor. Zolang ik maar op het podium stond. Ik voel dat de vorm stilaan aan het komen is. Ik merk dat er nog progressie inzit. Dat stemt me hoopvol voor de kerstperiode. Die vorm zou niks te vroeg komen want ik heb een paar moeilijke weken achter de rug.’
‘Indien ik een selectie zou gekregen hebben voor de Wereldbeker dan was ik zeker op hoogtestage gegaan. Nu hoefde dat niet. Tijdens het begin van het seizoen werd ik geselecteerd voor de WB-wedstrijden in de Verenigde Staten maar door omstandigheden ging het daar niet goed. Of ik in Val di Sole een rol van betekenis had kunnen spelen? Geen enkel idee. Het is van bij de nieuwelingen geleden dat ik nog op sneeuw heb gereden.’
‘Het was ook leuk dat er hier zoveel supporters waren vandaag. Ik vertoef vaak in de streek. Ik ga regelmatig iets eten in De Kiekenhoeve, hier amper 200 meter vandaan, een zaak die wordt uitgebaat door Jim Aernouts. In de coronaperiode ben ik in deze buurt wel 100 keer gepasseerd. Tot hier en niet verder want tijdens de eerste lockdown mochten we de grens niet over en die ligt net over de spoorweg. Tijdens mijn laatste passage aan Robotland kreeg ik heel wat applaus maar misschien was dat bedoeld voor Wout Van Aert die toen net over de eindmeet reed.’ Bij de vrouwen won de zeventienjarige Zoe Bäckstedt voor Laura Verdonschot.
Edwin MARIËN
