Uiteraard Remco en Lotte maar Kristallen Fiets draait rond Kempenaars
KRUISEM – Noa Outdoor Living in Kruisem was de locatie voor de uitzending van de Kristallen Fiets. Die werd voor de vierde keer op rij gewonnen door Lotte Kopecky en voor de derde maal door Remco Evenepoel. Geen mens die daar ooit aan had durven twijfelen. Toch verschenen ook heel wat Kempenaars in de schijnwerpers.
We beschouwen voor de gelegenheid Lotte (geboren in Rumst) nog een keertje als één van ‘onze provincie’. Onlangs verwees zij naar de verdienste van haar oma en opa en daar kwam ze nog een keertje op terug. ‘Zonder hen had ik hier niet gezeten, zonder hen had ik nooit mijn eerste racefiets kunnen kopen. Ik weet niet hoeveel auto’s mijn grootvader voor mij verreden heeft. Privé is het allemaal niet zo vlotjes verlopen het afgelopen jaar maar gelukkig zijn er heel wat mensen waarop ik heb kunnen steunen. Het volgend seizoen wordt speciaal. Er zijn de Olympische Spelen en ik heb nog iets goed te maken in Parijs-Roubaix.’
Rik Van Looy (Herentals) mocht de beloften van het jaar bekend maken. Rik II, die in december 90 jaar wordt, staat niet graag in de belangstelling, was ook niet aanwezig in Kruisem, maar liet zich een hele dag volgen tijdens zijn eigen Grote Prijs.
‘Ik ben fier dat de mensen mij nog kennen. Ik ben 40 jaar met de jeugd bezig geweest. Daarom dat mijn Grote Prijs ook een wedstrijd is alleen voor jongeren. Ouderen worden geweerd. Ik heb 504 koersen gewonnen. Daar ben ik fier op maar ik ben ook trots dat mijn vrouw dat allemaal heeft mogen meemaken, dat wij 66 jaar getrouwd zijn geweest. Zij is 89 jaar geworden maar jammer genoeg is ze al drie jaar weg.’
De prijzen gingen uiteindelijk naar William Junior Lecerf en Julie De Wilde. Nog een kandidaat-winnaar was Tijl De Decker (Wommelgem), de jonge wielrenner (22) die op 25 augustus overleed aan de gevolgen van een botsing met een auto op training. Hij reed voor Lotto Dsny en won onder meer Parijs-Roubaix.
Het zorgde meteen voor een eerste emo-moment omdat zijn familie aanwezig en en zijn oudere broer Alfdan, het woord voerde. ‘Het gaat niet zo goed met ons. Het is allemaal zo vlug gegaan. En eens mijn broer overleden was kwamen de media aankloppen. De laatste twee weken zijn weer heel zwaar geweest maar we hebben een mooie familie. Tijl keek tegen me op, zeker toen ik prof werd. Mijn carrière is voor mij niet zo goed gelopen maar hij heeft de fakkel overgenomen.’ Aan het eind las Alfdan een gedicht voor dat Thijs zelf had geschreven, een gedicht over de dood.
De Kristallen Zweetdruppel ging uiteraard naar Nathan Van Hooydonck (Essen, zie foto), de man die onlangs nog flirtte met de dood. Wout Van Aert, die sowieso nooit naar uitreikingen van trofeeën komt, had een boodschap voor zijn voormalige ploegmaat ingesproken. ‘Nathan was iemand waar je een huis op kon bouwen, een op en top professioneel iemand. Ik heb nog nooit met zo’n ploegmaat gereden. Zo’n tweede ga ik trouwens ook nooit krijgen. De laatste maand was zwaar voor mij en mijn familie. Ik kan me dan ook voorstellen hoeveel zwaarder het was voor Nathan. Nu komt er een tweede leven voor hem aan. Hij kan gerust zijn, we laten hem niet los.’
Van Hooydonck herstelt thuis en nam daar akte van de woorden van zijn kopman. ‘Ik ben blij om deze trofee van Wout te krijgen. Van het ongeluk weet ik niets meer. Ik wist wel onmiddellijk dat mijn carrière voorbij was. De eerste week in het ziekenhuis was verschrikkelijk, ondanks de goede zorgen van het ziekenhuispersoneel en mijn familie, die dagelijks op bezoek kwam. Toen ik dan thuis kwam werd mijn zoontje geboren. Ik had dus niet de tijd om in een put te vallen. We hebben al eens een kindje verloren. Dit komen we ook wel te boven. Toen ik vorige week de koers opzette op tv was het wel vervelend om de ploegmaats te zien strijden voor de overwinning. Dat is het liefste wat ik deed. Ik ben heel blij dat ik nu gewoon koers kan kijken en dat ik mag supporteren voor mijn vrienden en mijn ploegmaats.’
De prijs voor de ploegleiders van het jaar ging opnieuw naar de Kempen, naar een duo nog wel, de gebroeders Roodhooft. Philip : ‘Voor mij was het WK het hoogtepunt van het jaar.’ Christophe : ‘Ik denk dat wij elkaar perfect aanvoelen. In het huidige wielrennen is het nodig dat één en één drie is, twee is niet voldoende.’
Edwin MARIËN
