Twee op drie voor Tadej Pogacar, opnieuw top tien-plaats voor Maxim Van Gils
HOEI – Na de Amstel Gold Race afgelopen zondag heeft Tadej Pogacar vandaag opnieuw een Wereldbekerwedstrijd op zijn naam geschreven. De tocht van Herve naar Hoei verliep volgens het scenario dat haast altijd wordt gevolgd in de Waalse Pijl. De wedstrijd wordt sowieso op de Muur beslist. Volgende zondag volgt Luik-Bastenaken-Luik. Pogacar start opnieuw als favoriet in het derde en laatste deel van het drieluik Amstel-Waalse Pijl-La Doyenne. Vorige zondag eindigde Maxim Van Gils uit Wuustwezel als eerste Belg, vandaag moest hij enkel Tiesj Benoot (zevende) als landgenoot laten voorgaan. Van Gils, voor wie het de eerste Waalse Pijl was, mag dus zeker niet klagen over zijn prestatie.
Pogacar bleef Matthias Skjelmose voor. Het was zijn vierde deelname aan de Waalse Pijl. De vorige keren was het niet veel soeps met een 53ste, negende en twaalfde plaats. Dit keer startte Pogacar als topfavoriet. Na demonstraties in de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race stond vandaag opnieuw geen maat op hem.
Het wedstrijdverhaal is kort. Een kopgroep van acht renners reed vlug weg uit het peloton. Op de Côte d’Ereffe hielden nog twee van de vluchters stand: Kragh Andersen en Zimmermann. Op de voorlaatste beklimming van de Muur van Hoei sloten Samuele Battistella en Louis Vervaeke zich bij hen aan. Onze landgenoot probeerde het, had bij het ingaan van de laatste kilometer nog een voorsprong van tien seconden maar, zoals zo vaak, volstond dat niet. Ook Bardet trok op avontuur maar werd gecounterd door Pogacar.
Tijdens de wedstrijd speelden de Antwerpse renners geen rol van betekenis maar uiteindelijk finishte Van Gils wel als achtste op drie seconden. Tosh Van der Sande werd 99ste op 3’07”, Dries De Pooter uit Geel, Jimmy Janssens uit Herenthout en Jilian Mertens uit Lille gaven op.
Van Gils: ‘Nadat die acht renners waren weggereden van bij de start werd er de ganse dag een heel hoog tempo opgelegd door UAE Team Emirates. Het was een heel lastige dag. De hele tijd moet je duwen. Maar uiteindelijk werd alles beslist op de Muur van Hoei waar ik achtste werd, een mooi resultaat. Ik ben daar zeer tevreden mee. Het is de eerste keer dat ik de Waalse Pijl rijd. Voor de start was het moeilijk om te voorspellen welk resultaat mogelijk was maar nu, achteraf, ben ik zeker tevreden. Deze koers is niet te vergelijken met de Gold Race. Dat is een heel andere race. Ik hou iets meer van de Amstel maar in België een goede prestatie leveren is ook altijd heel leuk. Hier moet je wel heel de dag putten en kuilen ontwijken. Het is zeker geen topasfalt. Ik vind prachtig aan deze wedstrijd dat de beslissing altijd op de ‘berg’ valt. Ik hou van typische, voorspelbare, wedstrijdscenario’s zoals een massasprint op de Champs Elysées. Hier eindigt het altijd met een sprint naar boven.’
‘Er zijn mensen die dit een saaie koers vinden maar als coureur is het echt een lastige wedstrijd. Je moet heel de dag attent zijn. Het is voortdurend keren, op en af. De muur oprijden is alsof ze telkens aan je zadel trekken en je telkens weer harder op de pedalen moet gaan staan. Daar kan je het mee vergelijken. Zondag rij ik de laatste wedstrijd van mijn voorjaar. Het is natuurlijk opnieuw een monument en bovendien een koers in België. Voor onze ploeg is dat heel belangrijk. We gaan opnieuw voor een mooi resultaat gaan. Na L-B-L ga ik op hoogtestage naar de Sierra Nevada. Vervolgens neem ik een week rust en dan kom ik opnieuw in actie tijdens de Classic Alpes-Maritimes op 30 mei en vervolgens de Dauphiné.’
POGACAR: ‘IK HOU ME NIET BEZIG MET STATISTIEKEN’
Pogacar dacht dat hij de perfecte race had gereden. ‘Mijn ploegmaats deden hun werk ongelooflijk goed. Ik had niet verwacht dat het zo makkelijk zou verlopen. Dat gaf me heel wat motivatie om volledig te gaan voor de winst. Ik ben mijn ploegmaats heel wat verschuldigd. Hun werk geeft me een enorme boost. Op twintig kilometer voor het einde begon de nervositeit in het peloton te sluipen maar mijn teammaats konden daar goed mee om.’ Voor de Sloveen was het de twaalfde overwinning van het seizoen. De laatste renner die Amstel, Waalse Pijl en Luik won, was Philippe Gilbert. Of hij daar al eens aan had gedacht? ‘Ik hou me daar niet mee bezig. Ik ken die statistieken niet. Ik doe gewoon mijn ding. Het zou fantastisch zijn indien ik ze alle drie zou winnen. Zondag is de grootste wedstrijd uit die rij. Het zal bijzonder zwaar zijn maar uiteraard blijf ik voor de overwinning gaan. Het team is supergemotiveerd, iedereen is ongelooflijk sterk en we zullen er het beste van maken. We zien dan wel waar we uitkomen. In ieder geval voel ik het als mijn plicht om al het goede werk, dat mijn maats verrichten, om te zetten in een zege. Vandaag was het behoorlijk hectisch maar ik kon het goed afmaken. Wij moesten alles zelf doen. Ineos deed wel een beetje van het werk maar voor het overige keek iedereen naar ons.’
‘Misschien hielp het me wel dat iedereen naar mij keek vandaag. Dat gaf ons wat meer ruimte om te bewegen en ons in een goede positie te brengen. We konden alles zelf doen.’ Anna van der Breggen, die zeven keer won in Hoei, zei dat de Muur één van de meest technische hindernissen is die je op een seizoen moet nemen. ‘Het loopt soms raar. Vorig jaar zat ik in dezelfde conditie als vandaag. Ik finishte toen niet in de top-tien. Daaruit blijkt dat één klein foutje je bijzonder zuur kan opbreken in deze finale. Eén verkeerde beweging en je betaalt het met je benen. Wanneer je totaal verzuurd bent, dan mag je een sprint vergeten. Je moet zorgen dat je in een goede positie zit. In ieder geval is dit één van de spectaculairste aankomsten.’
Pogacar wint de laatste tijd twee keer per week. ‘Het blijft een speciaal gevoel. Winnen word je niet beu. Daarom leveren we ook zo’n harde strijd. Wielrennen is één van de zwaarste sporten die er is. Wanneer je de beste bent uit een groep van 170 renners dan geeft dat een heel apart gevoel. In elke race wordt een ander verhaal geschreven. De aankomstzone ziet er telkens verschillend uit. Ik kan alleen maar superblij zijn dat ik in zoveel wedstrijden de beste ben. Er is niets leuker dan op een podium te staan of voorin te rijden. Ervaring speelt een heel belangrijke rol. Vorig jaar was ik vierde in de Ronde van Vlaanderen. Ik beschikte over de perfecte benen maar het lukte toen niet. Dit jaar probeerde ik alles perfect te doen. Ik heb er 6,5 uur lang van genoten. Alles moet goed vallen. Dat gebeurde in de Ronde van Vlaanderen, de Gold Race en vandaag opnieuw. Daar ben ik enorm blij om.’
Indien Pogacar in Parijs-Roubaix van start zou zijn gegaan was de kans bijzonder groot geweest dat hij ook dat monument op zijn naam geschreven had. ‘Ooit zal ik die wedstrijd rijden. Ik wil het weleens proberen. Maar daar is voorlopig nog geen sprake van. Maar nu richt ik me op zondag. Een heel andere koers met hellingen die veel langer zijn. Ik verwacht wel serieus wat weerwerk van Remco en nog andere renners. Ik denk dat we mogen uitkijken naar één van de spectaculairste wedstrijden van het seizoen.’
Edwin MARIËN
Foto Billy CEUSTERS – ASO
