Sloop van voormalig ziekenhuis aan Zwartzustersvest is nu echt een feit
MECHELEN – De vroegere ziekenhuiscampus aan de Zwartzustersvest in Mechelen gaat nu toch tegen de vlakte. De voorbije drie jaar verbleven er in het totaal 687 asielzoekers met 59 nationaliteiten. De meeste kwamen uit Afghanistan (negentien procent), vervolgens Palestina (twaalf procent) en dan Syrië (tien procent). Vorige week woensdag werden de laatste 27 overgebracht naar andere opvangcentra van het Rode Kruis Vlaanderen, vooral naar Boom. De sluiting werd al twee keer uitgesteld maar nu is het verdict echt gevallen. Op de site komt een zorgcampus van Zorgbedrijf Rivierenland.
Gabriella De Francesco (Groen, links op de foto), schepen van sociale zaken en welzijn: ‘Het doet pijn om afscheid te nemen van dit centrum. Mensen verbleven hier in een soort van wachtmodus. We hebben de stad binnenstebuiten gekeerd om een nieuw verblijf voor hen te vinden en aan Fedasil een lijst gegeven met alternatieven maar tevergeefs. De gemiddelde verblijfsduur van de bewoners bedroeg één jaar maar varieerde erg van persoon tot persoon. Bijna 62 procent woonde minder dan één jaar in het centrum, sommigen zelfs maar enkele dagen. 35 procent verbleven tussen één en drie jaar in het centrum en 24 mensen zijn bijna de volle drie jaar gebleven en hebben nu nog steeds geen idee wat de toekomst hen zal brengen. Dat is eigenlijk niet meer normaal. Er toch ook even aan toevoegen dat de omwonenden er totaal geen last van hebben gehad. We hopen dat alle materialen die gerecupereerd kunnen worden, in het circulaire circuit terecht zullen komen. Aan het begin van de zomervakantie moet dan de sloop beginnen. Uiteraard dient er ook een archeologisch onderzoek te gebeuren. Hopelijk zorgt dat voor niet al teveel vertraging. Ook het gebouw hiernaast, waar daklozen werden opgevangen, verdwijnt. Ik ben blij dat we daar een regionaal verhaal van hebben kunnen maken.’
André Bockstal van Rode Kruis-Vlaanderen (tweede van links op de foto) was centrummanager in Mechelen en keert nu terug naar het opvangcentrum in Lint. ‘De hele verhuisoperatie is vlekkeloos verlopen al voelt het een beetje raar om na drie jaar de deuren definitief te sluiten. Vandaag overheerst vooral een gevoel van dankbaarheid en trots. 48,7 procent van de mensen die hier verbleven waren alleenstaande mannen en niet-begeleide minderjarige vluchtelingen. 3,6 procent waren alleenstaande vrouwen en 47,7 procent personen in gezinsverband. Vaak zaten we aan onze maximumcapaciteit van 236 mensen.’
Mahyar (tweede van rechts op de foto), een oud-bewoner, die ondertussen een vaste verblijfplaats heeft in Mechelen, was in zijn thuisland (Iran) cineast. ‘Ik heb een korte film gemaakt met Paola (24). ‘Zij vluchtte weg uit Venezuela. Het is ook een film over Mechelen waar ze graag ging ijsschaatsen, zwemmen of wandelen in het Vrijbroekpark.’ De film begint in november 2021. Waar Paola momenteel verblijft en of dit nog in ons land is wordt om privacy-redenen niet vrijgegeven. De Francesco: ‘Het nooddorp voor Oekraïense vluchtelingen op de grindparking van de Nekker is bijna klaar. Hier gaat het om mensen die weten dat ze in ons land mogen verblijven dus dat is een gans anders verhaal. Stel dat Putin morgen besluit om de oorlog te stoppen en het dorp komt leeg te staan dan zijn wij zeker vragende partij om met Fedasil rond de tafel te gaan zitten om er eventueel asielzoekers onder te brengen. De nutsvoorzieningen liggen er nu toch.’ Zover is het nog niet. De Vlaamse Overheid subsidieert het dorp voorlopig voor één jaar.
Edwin MARIËN
