Rik van Looy 90: ’65 jaar huwelijk veel belangrijker dan vijftien jaar koers’
HERENTALS – Vandaag werd Rik van Looy in eigen Herentals uitvoerig gevierd voor zijn 90 ste verjaardag. Kwiek en spraakvaardig genoot de Keizer van Herentals met volle teugen van alle aandacht rond zijn persoon en uitzonderlijke wielercarrière. De stad Herentals had moeite noch middelen gespaard om hun wielerkampioen actuele en langdurige eer te betonen.
Na een bijzonder druk bijgewoonde persconferentie, inclusief Italiaanse en Waalse interesse, volgde een stijlrijke receptie om zo naar de apotheose te gaan: de inhuldiging van een bronzen standbeeld op de Grote Markt en de opening van een tentoonstelling in het CC Moktamee, die nog loopt tot 6 januari op donderdag, vrijdag en zaterdag van 14 tot 17 uur. De persconferentie duurde meer dan een uur langer dan gepland omdat Rik van Looy weliswaar rad van tong maar iedere journalist uitvoerig te woord stond. “Ook jullie media ben ik zeer dankbaar omdat jullie nog steeds aandacht voor mij hebben’, reageerde hij.
“Uiteraard ben ik de stad ook zeer dankbaar voor wat zij nu allemaal gedaan hebben. Maar ook iedereen die hier vandaag aanwezig is, verdient een dankwoord. Ik kijk ook enorm uit naar het volksfeest dat straks rond de Moktamee zal plaats vinden. Ik vind het zo fijn om onder de mensen te kunnen komen en dat die mensen zo vriendelijk zijn voor mij. Als je mij vraagt waar ik in mijn leven het meeste heb genoten dan is dat zeker mijn 65 jaar huwelijk met ‘Mammie”.’
‘Wij hebben zoveel schone momenten met elkaar gehad, met de kinderen en kleinkinderen. Als er iets in mijn leven anders had gekund dan had ik liever nog drie jaar langer met haar aan mijn zijde geleefd. Natuurlijk hebben wij al een geruzied maar dat is toch iets dat in ieder huwelijk gebeurt en wordt snel bedolven onder de massa’s goede herinneringen die een koppel opbouwen. Voor mij zijn die 65 jaar huwelijk veel belangrijker dan de vijftien jaar koers met al die mooie overwinningen.’
‘De dag na een overwinning moet je immers al bezig zijn met de volgende koers; het is allemaal zo vluchtig. Ook in de koers word je al eens kwaad als een ander wint maar ook dat wordt snel vergeten. In de koers ben je concurrenten en is de strijd voor de overwinning bikkelhard. Maar eens de koers gereden zet je dat allemaal opzij en gaat het er allemaal heel vriendschappelijk aan toe. Zelfs met Benoni Beheyt, die mij op het wereldkampioenschap van 1963 in de spurt klopte, is dat zo gelopen: in de koers keiharde concurrenten, buiten de koers vrienden. Dat hoort zo.’
Luc WUYTS
