Raymond Van Genechten (Boechout): ‘Na 89 operaties mag ik blij zijn dat ik in België woon’
BOECHOUT – Voor ons Groot Weekendinterview trokken we naar Boechout, naar Raymond Van Genechten. We moeten zeggen: het werd een last minute-interview want normaal had hier een gesprek moeten staan met de ouders van twee sterrenkindjes maar in laatste instantie belden ze af omdat de mama het gesprek emotioneel niet aankon. Vervolgens vlug naar Raymond gebeld: gewezen ambtenaar, ex-kankerpatiënt, 89 keer geopereerd en muziekfanaat. Het werd een boeiende monoloog.
‘Muziek speelt voor mij een belangrijke rol. Ik ben een liefhebber in hart en nieren. Ik ben heel mijn leven al bezig met muziek. Niet dat ik zelf muziek kan spelen maar vroeger heb ik wel zelf gedraaid en heel veel fuiven georganiseerd. Nadien organiseerde ik optredens op bepaalde locaties zoals de Zazou in Lier, in de Wommel, of op fuiven die we zelf organiseerden in Boechout en omstreken. Dat gebeurde nooit solo. Eind jaren ’80, begin jaren ’90 hadden wij een kaartclubje ‘Den heten teen’. Wanneer iemand te laat kwam of verkeerd deelde of over het werk praatte dan kreeg hij een boete. Plots zaten we met een hele pot en vroegen we ons af wat we er zouden mee doen. Iemand zei: ‘als we nu eens een festival organiseren?’
‘We vonden vlug een locatie: een weide in de Vinkenstraat. De eerste maal gebeurden de optredens op een aanhangwagen. Het festival heette ‘Eierstokrock’; Woodstock inspireerde ons bij de naamkeuze. Iedereen kende wel wat mensen: via de Wommel, mensen uit Lier, de oud-studentenclub van Bacwalde in Boechout. Zo konden we de affiche samenstellen. Iedereen mocht gratis komen kijken want ons ‘kaartersgeld’ moest ‘op’. Maar dan beseften we dat er meer kwam bij kijken. Er moesten WC’s zijn. Gemakkelijk voor de mannen maar er moesten ook vrouwenWC’s zijn dus moest er gezorgd worden voor water. We hadden elektriciteit nodig en een koelwagen voor de drank want het festival vond plaats in juli. Het festival was een groot succes, iedereen had zich rot geamuseerd.’
‘We hadden nog winst dus moesten we terug organiseren en het groeide telkens meer en meer. Uiteindelijk kwamen er groepen die nadien heel groot zijn geworden, zoals Fifty Foot Combo en Sin Alley. De verhalen die nu de ronde doen over toen zijn opgeblazen. Alles wordt groter gemaakt dan het was. Mensen vertellen dat ze er bij waren terwijl dat helemaal niet zo was want zoveel volk was er nu ook weer niet. Maar daar liepen wel een Bart Peeters en een Wimmeke Punk rond omdat ze er vlakbij woonden en lawaai hoorden. Later heb ik met andere mensen nog een surffestival georganiseerd in Borsbeek in zaal Rivièra, de huidige Mascara. De meeste mensen denken dan aan The Beach Boys maar surfmuziek is instrumentaal. Jon and the Nightriders was dé surfman in Amerika en hij kwam er optreden. Toen dachten we eraan dat we een voorprogramma moesten hebben. We kozen voor The O’Haras – mensen van de Wommel – terwijl The Apemen uit Nederland er een reünie hebben gedaan. Ook dat was een heel groot succes.’
‘Nadien ben ik beginnen draaien in Faces in Boechout, dat nu niet meer bestaat, en dat vlak over de Sfinks gevestigd was. Er waren één tot twee optredens per maand en de toeschouwers kwamen zelfs vanuit Gent om te komen luisteren naar de genres waar wij in scoren: rockabilly, surf, garage, punkrock,… Ze bouw je een netwerk op. Omdat ik veel draaide op feestjes kreeg je een vast publiek. Sociale media bestond nog niet dus je moest het doen met een flyerke of een affiche. Maar die mocht niet te mooi zijn want dan ‘pikken’ ze die maar ook niet te lelijk, want dan komt er niemand opdagen. Iedereen flyerde in een school en zo kreeg je de mensen bij elkaar. Ik ben toen blijven voortboeren tot het verdict viel: ik had kanker. Dat is nu 8,5 jaar geleden. Het was het jaar waarin ik 50 werd.’
‘Mijn beste maat kreeg het verdict ‘terminale pancreaskanker’
‘Ik had darmkanker. Ze begonnen met chemo en bestralingen. De tumor is daardoor een pak kleiner geworden maar dan moet die viezigheid nog uit je lijf. Ze hebben mij geopereerd. De kanker was verdwenen maar er was wat misgelopen bij het terug in elkaar zetten van de darmen. Dat heeft men nooit durven toegeven. Uiteindelijk kon men mij nog alleen maar behandelen in het UZA. Heel mijn lichaam zat vol vuiligheid. Ik lag met drie infusies. Ze zegden: ‘we gaan er één wegdoen’ maar dan werd ik wakker maar toen lag ik er met zeven. Ik kreeg de ene complicatie na de andere. Uiteindelijk hebben ze een stoma gestoken maar daardoor kreeg ik een hernia in mijn buik. Ze zijn maar blijven opereren. Vervolgens is het netvlies van mijn ogen losgekomen. Wanneer ze dan niet onmiddellijk ingrijpen word je blind. Daarna kreeg ik katarakt. Ik heb 50 jaar een bril gedragen en ineens kon ik verder zonder. Ik kon ineens lezen wat er op de brievenbus stond aan de overkant van de straat.’
‘Mijn tanden begonnen allemaal los te komen als reactie op de chemo. Dat was een kostelijke affaire. De mutualiteit is bij alles tussengekomen maar voor die tanden niet. Dat heeft me bijna 17 000 euro gekost. Vervolgens heb ik een gezichtsverlamming gekregen, hetzelfde wat Justin Bieber nu heeft. Dan kan je niet drinken en dan hangt je mond schuin. Dat is uiteindelijk redelijk goed gekomen. Alleen mijn rechterooglid hangt er slap bij. Ik had nog tinnitus die redelijk weg is gegaan. En dan zwijg ik nog over andere dingen zoals galstenen die ik kreeg. Mijn laatste operatie dateert van een jaar geleden. Toen zegden ze: ‘u bent nu eigenlijk in orde maar ik kon niet beginnen feesten.’
‘Mijn beste maat, waarmee ik naar optredens ging en wiens humor ik deelde, kreeg toen immers het verdict ‘terminale pancreaskanker.’ Dat was drie jaar geleden. Ze hadden gezegd dat hij nog anderhalf jaar had maar vorige maand is hij gestorven. Hij heeft het zolang volgehouden omdat hij zo positief ingesteld was. Vanaf dat verdict was gevallen hebben we nog meer contact gehad dan voordien. Hij zat altijd in Boechout maar woonde in Mortsel en was een tramchauffeur van lijn 7. Hij is heel bekend maar ik noem liever zijn naam niet. We waren goed in het uitwisselen van ‘stomme’ mopjes. We gingen samen vaak cocktails drinken maar vooral woonden we veel optredens bij. We waren even oud en kenden elkaar van ons twaalfde jaar.’
‘Ik heb er nog altijd last van. In het begin dacht ik ‘ik ben erdoor’ maar dat is niet zo want elke dag – wanneer ik bijvoorbeeld iets zie op tv waar we samen over spraken – besef ik dat ik dat geen berichtje meer kan sturen. Ik betrap mezelf erop dat ik hierdoor veel minder zin heb om buiten te komen. Ik hoop dat dit zal terug komen maar het gat is heel groot. Het rare is: het gemis wordt met de dag alleen maar groter. Hij hielp me trouwens ook met mijn benefietconcerten.’
‘Zolang jezelf positief blijft is dat goed voor je lichaam’
‘Ik ben een tijd getrouwd geweest en op dat moment blijf je natuurlijk wat vaker thuis. Op een bepaald moment ging ik hier in Boechout naar zaal Vooruit, waar ik nog nooit geweest was. Er was een optreden van The Preludes, een groep uit Vremde, die al 40 jaar meedraaien en die er al bij waren op Eierstokrock. Dat zijn goede kameraden. Ik had gezien dat zij speelden op Big in Boechout. In het begin was dat alleen maar met artiesten uit Boechout of de onmiddellijke omgeving. Het was het principe van Eierstok maar dan indoor. Ik was onder de indruk van de zaal: een ideale locatie, goed gelegen en alle infrastructuur is aanwezig. Iemand vroeg voor de lol of ik terug Eierstok zou gaan organiseren. Daarna ben ik beginnen nadenken. Ik zat met die kanker. De dokters hebben mij zoveel goed gedaan en ik wilde iets in de plaats terug geven want versta me niet verkeerd: indien ik in het buitenland had gewoond had ik dit alles nooit overleefd, lichamelijk niet en financieel niet. De sociale zekerheid in dit land is optimaal.’
‘Ik heb nooit zwart gedacht, ik ben altijd positief gebleven. Mensen zeggen vaak tegen een kankerpatiënt: ‘doe het goed’ maar je moet niks goed doen, je moet ondergaan. De dokters moeten het doen maar zolang jezelf positief blijft is dat ook goed voor je lichaam. Ik ben dan beginnen rondbellen naar verschillende groepen en vrij vlug had ik een affiche klaar. Maar dat is niet alles: er moeten podia op- en afgebroken worden, je moet tappers hebben, mensen aan de ingang,… Onder meer de organisatoren van Big in Boechout zijn me dan komen assisteren. Ik werkte met twee zalen. Dat doe ik nu ooit. Daarom dat er vijftien groepen kunnen optreden. Je hebt de foyer en de theaterzaal. Het eerste jaar waren er twaalf groepen en het tweede ook vijftien. Zij mogen allemaal driekwartier spelen.’
‘Bij zo’n eerste concert zoek je sponsoring. Je vindt die wel maar het is toch een aftasten en zoeken. Met Eierstokrock moest ik geen enkel formuliertje invullen. Je had geen vergunning nodig, je moest geen Sabam betalen. Nu is de papierwinkel die je moet opsturen niet te overzien. Neem bijvoorbeeld de security. Dat zijn vrijwilligers die moeten gecontroleerd worden door de nationale veiligheid. Dat hadden we bij Eierstok niet nodig. We moesten geen nadarhekken plaatsen. Nu moet dat wel. Aan de mutualiteit moet je oordopjes aanvragen. Je moet een beroep op de gemeente voor materiaal. Enerzijds is het routine geworden maar toch went het niet. Eigenlijk ben ik hier een heel jaar mee bezig.’
‘Je moet met alles rekening houden. Je hebt groepen die plots splitten. Ook nu hebben we de affiche moeten veranderen omdat er iemand twee weken geleden een grote medische ingreep’ heeft moeten ondergaan. Ik had The Kids terug kunnen boeken. Die trekken veel volk aan en ze wilden nog eens in Boechout optreden. Batmobile is een hele grote naam, de beste van psychobilly. Ze komen uit Nederland en normaal hadden zij er vorig jaar bij geweest maar op de dag zelf werd er iemand keiziek. Ze hadden echter beloofd om nu te komen en ze staan inderdaad op de affiche. The Kids kregen een tournee van twee weken in Amerika aangeboden dus ik begrijp wel dat die dat niet konden weigeren. Als ‘vervanger’ komt Guy Swinnen. Hij zal akoestisch en solo optreden.’
‘Het is wel duidelijk dat wij niet voor de populaire genres kiezen. Je hebt de Warmste Week maar dat is allemaal populaire muziek. Wij willen Real Music brengen. In België is er een heel grote scène van ‘ons’ genre. Die kerels treden elke week op, daar komt massaal veel volk op af en je hoort ze nooit op radio of tv. Dat vind ik schandalig. Groepen als Clouseau krijgen al genoeg aandacht. En hun muziek? Sorry, maar dat is niet mijn ding. Wie naar ons concert komt zal nieuwe groepen ontdekken en die beginnen volgen. Iedereen kent The Kids maar de helft van Boechout heeft hen nog nooit zien optreden. Neem nu de fietsenwinkel in Lint, ‘t Groot Verzet. Die eigenaar geeft ook optredens en die brengt daar namen waarvan je achterover valt: Steve Wynn en Dan Stuart komen daar. Elke maand is er een optreden voor 30 mensen want meer kunnen er niet binnen. In Merksem heb je een kapper, zaakvoerder van de Roadhouse Barbershop. In plaats van publiciteit te maken in de boekjes, organiseert hij elke maand een optreden in zijn kapsalon, waar tien mensen binnen kunnen. De man heeft zelf een groep, The Sant Anna Bay Coconuts. Daar zie je soms surfgroepen die de week later optreden voor 7 000 mensen. Dat noemen ze netwerken want zijzelf zijn ook al op tournee mogen gaan in Amerika.’
‘Je moet eens kijken we allemaal moeten invullen aan documenten’
‘Voor wat mijn concert betreft reken ik op 500 aanwezigen. Het eerste jaar waren er 600 maar dat is op- en afgaand. Voor de tweede editie – die vorig jaar was maar die eigenlijk gepland was in 2020 – kwam er iets minder volk, wellicht omdat ik de datum verplaatst had naar de maand mei maar de opbrengst was ongeveer hetzelfde. Het eerste jaar kon ik 13 000 euro overschrijven, het tweede jaar 12 000 euro. Ik heb geen idee wat het dit jaar zal zijn. Ik hoop op 10 000 euro. De interesse begint nu meer en meer te groeien maar het was heel moeilijk om sponsoring te vinden. Ik heb maar de helft van de vorige maal.’
‘In de foyer zullen veel salons staan en zetels. Er komen bamboemeubelen, hutjes, palmbomen, veel bloemen, kortom, we maken het gezellig. Die inkleding is belangrijk want anders is het maar een koude bunker. Na de vorige edities heb ik daar heel veel goede reacties op gekregen. Het vergt heel veel werk en ik moet nog oppassen. Ik ben vlug moe en ik voel me een bedelaar. Sommige kandidaat-sponsors laten me vier keer terugkomen om dan neen te zeggen. Ook mensen overhalen om kaarten te kopen is niet makkelijk. Mijn eigen vriendenkring heeft gewacht tot vorige week. Probleem is dat mijn rekeningen nu al binnenkomen en die moet ik onmiddellijk betalen.’
‘Sommigen zeggen ‘ik betaal liever de dag zelf want dan heb je meer’ maar je kan het geld in de Vooruit ook in een pot steken of een pint meer drinken. Het is een concert voor het goede doel en nu moet je eens kijken wat je allemaal moet invullen aan papierwerk. Bijvoorbeeld op documenten voor Sabam moet je de groepsnaam, de playlist, de naam van de artiest, de uitvoerder, de auteur, de lengte van het nummer,… vermelden. Anders kunnen de artiesten geen vergoeding krijgen. Niks is gratis. Ik krijg van de gemeente nu wel een voordeeltarief. Ik zoek op dit moment nog iemand die wil komen filmen. Al de groepen die komen hoor ik graag maar ik kan zelf geen enkele groep zien. Ik ben heel de dag bezig. Ik moet de groepen ontvangen en hen uitbetalen.’
‘Je hebt al wel door dat muziek een heel belangrijke rol in mijn leven heeft gespeeld maar het is maar een hobby. Mijn eerste job was op de verkeersstudiedienst van de gemeente Boechout, een project dat één jaar liep. Daarna heb ik het secretariaat gedaan op de Jan Frans Willemsschool maar ik was geen fulltimer. Daarom ben ik begonnen bij het ministerie van financiën. Ik was er twee weken bezig en mijn vorige job werd plots wel fulltime. Eerst werkte ik een aantal jaar bij de directe belastingen in Lier. Daarna ben ik naar de registratiedienst in Mortsel gegaan waar je alles moet controleren van het notariaat, erfenissen,… Vervolgens verhuisde ik naar Antwerpen, waar ik op drie verschillende diensten heb gewerkt. Daarna ben ik begonnen bij Argenta, op de hoofdzetel. Na enkele jaren heb ik elders gesolliciteerd, ik was geslaagd voor het ingangsexamen maar kreeg net in die week het resultaat van mijn kankeronderzoek. Vanaf dan werk ik dus niet meer.’
‘Dit jaar voor het eerst opnieuw op reis geweest’
‘Dit jaar heb ik voor het eerst in jaren nog eens geprobeerd van een reisje te doen. Ik ben voor tien dagen naar Kroatië geweest. Vroeger heb ik heel veel gereisd. Ik ben vaak naar Cuba en Indonesië geweest. Ik dacht dat het nooit meer zou gaan maar ik heb het nu geprobeerd en dat viel heel goed mee. Mijn plan is om volgend jaar nog een paar keer op reis te gaan.’
Nadat de recorder al een hele tijd afstond vertelde Raymond nog een verhaal, dat typeert dat hij een eeuwige optimist is. ‘Het schijnt dat ik nogal goed gezichten kan trekken en in het buitenland kreeg ik vaak te horen: ‘hey, Mister Bean.’ Dan antwoordde ik dat ik zijn zoon ben. Ik moest handtekeningen uitdelen en aan tafel kreeg ik al eens een gratis fles wijn. Dat is toch enorm leuk.’
Details over het concert: zaterdag 9 december van 13 tot 2 uur. De volgorde van optreden:
1) OSB : Ierse folk door dertiendelige Boechoutse oud scouts groep
2) The Jettsons : trio dat mix brengt van surf, americana rock
3) Mike Fantom & the Bop-A-Tones : fifties rockabilly stijl kwartet
4) Lawen Stark : blues hillbilly duo uit Brussel
5) Tijuana Horror Club : rock & roll sensatie uit Italië
6) Crystal & Runnin’ Wild : rockabilly klassiekers met vurige zangeres
7) Moonshine Reunion : roots, country, rockabilly geoliede live machine
8) Big Dave & Bart Mulders : blueslegende nu als duo uit Antwerpen
9) The Spanks : originele Belgische garagerock uit jaren ‘80
10) Surfer Joe : mister surf uit Italië die jaarlijks een vierdaags surffestival organiseert waar groepen van over heel de wereld komen spelen
11) Batmobile : beste psychobilly groep van de wereld, afkomstig uit Nederland
12) Guy Swinnen : akoestische intieme set door ex zanger van The Scabs
13) The Rawönes : beste na de originel Ramones zelf, een belevenis
14) Thee Andrews Surfers : helft van Fifty Foot Combo maar dit surftrio boet niets aan energie, integendeel
15) Amörtisseur : Motörhead ‘int vloms’
Kaarten in voorverkoop kosten 30 euro en zijn te bekomen in café Kalifornia Boechout, platen/evenementzaak Djingel Djangel Antwerpen of bij raymond.van.genechten@telenet.be .
Edwin MARIËN
