Provinciegenoten Wout Van Aert en Peter Genyn prijswinnaars op Sportgala
SCHELLE – Vanavond werden op het Sportgala in Schelle de laureaten bekend gemaakt van de sporttrofeeën van het jaar.
Vooral bij de mannen was het podium mooi gestoffeerd. Wout Van Aert haalde het nipt. Hij reageerde vanop zijn stage-oord in Spanje. ‘Mijn ritzege in de Tour de France zal mij het meest bijblijven. De overwinning op de Mont Ventoux was de allermooiste. Het is niet altijd makkelijk om met druk om te gaan maar het lukt me nog steeds. Deze uitverkiezing vind ik echt mooi, vooral wanneer je kijkt naar mijn dichtste tegenstanders. Ik wil zowel Bashir als Matthias feliciteren met hun uitzonderlijke prestaties. Marathon lopen is zowat het zwaarste wat je kan doen in de sportwereld. Mijn trofee van vorig jaar heeft een ereplaats bij mij thuis. Daar naar kijken gaf me al genoeg motivatie. In 2022 wordt mijn grootste doel het behalen van de groene trui in de Tour maar voordien concentreer ik me uiteraard op het voorjaar. Ik wil deze trofee opdragen aan de toeschouwers. Gelukkig hebben we dit jaar kunnen voelen hoe belangrijk de fans wel zijn, zeker in deze coronatijden’ Van Aert won het met 948 punten na een nek-aan-nek-race met Bashir Abdi, die 927 punten behaalde. Matthias Casse uit Hemiksem werd derde. ,
Ook bij de vrouwen was het podium mooi gestoffeerd al troffen we daar geen atleten uit onze provincie aan. Nina Derwael won de trofee. De andere genomineerden waren Emma Meesseman en Nafi Thiam.
Peter Genyn uit Kalmthout werd paralympiër van het jaar. Genyn werd vorige week nog bekroond met de Vlaamse reus en wint de trofee voor de derde keer op rij. Op de Paralympische Spelen won hij goud op de 100 meter – nadat zijn rolstoel werd gesaboteerd – en zilver op de 200 meter. ‘Ik ben blij met deze bekroning. De tegenstand was niet min. Michèle George won toch ook goud in Tokyo en Joachim Gérard leverde verschillende wereldprestaties. Ik ben in ieder geval klaar om er ook de volgende jaren volop tegen aan te gaan. Bedoeling is dat ik ook in Parijs 2024 kan schitteren.’
De belofte van het jaar woont maar even over de provinciegrens, in Baal, maar werd geboren in Bonheiden. Thibau Nys ontplooide zich dit jaar tenvolle op de weg waar hij Europees kampioen werd. Op het WK in Leuven eindigde hij als zesde. Ook heelwat Antwerpenaren in de ploeg van het jaar: uiteraard de Red Lions. Loïc Luypaert: ‘Het is niet de eerste keer dat we deze prijs winnen – de nationale hockeyploeg won hem zelfs vijf keer in tien jaar – maar het is altijd leuk om naar Schelle te komen en de prijs in ontvangst te nemen. Ook bij de andere genomineerden, de Belgian Cats – die de trofee vorig jaar wonnen – en de nationale jumpingploeg vinden we uiteraard Antwerpenaren terug. En eigenlijk is ook de trainer van het jaar een beetje een Antwerpenaar. Wie anders dan Shane Mc Leod kreeg de prijs. Met de Red Lions won hij alles wat er te winnen was zodat hij volop kan genieten van zijn sabbatjaar in vaderland Nieuw-Zeeland.
Ann Wauters werd nooit Sportvrouw van het Jaar. Nu ze afscheid neemt, kreeg ze alsnog een Lifetime Achievement Award. ‘Ik moet toegeven dat dit mij iets doet. Dit is het einde van een belangrijk hoofdstuk in mijn leven, de afsluiting van mijn sportcarrière.’
Edwin MARIËN
