Peter Genyn (Kalmthout) pakt goud op WK para-atletiek, Joyce Lefevre (Deurne) vijfde
KALMTHOUT – Peter Genyn (46, zie foto) uit Kalmthout heeft vanavond in Parijs zijn zesde wereldtitel in de para-atletiek behaald. In de categorie T51 strijden de voorbije jaren twee landgenoten mee om de hoogste eer: Genyn en de Luikenaar Roger Habsch (44).
Genyn is niet meteen zinnens om zijn nummer één-positie af te geven. In de reeksen vanochtend klokte Habsch, houder van het wereldrecord een betere tijd. ‘Enkel de tijden van vanavond zijn belangrijk’, gaf Genyn mee.
‘Ik had al onmiddellijk begrepen dat ik gekwalificeerd zou zijn. Dan heeft het geen zin om de laatste twintig meter nog alles te geven.’
In de finale liep alles perfect. Genyn ging er als een speer vandoor, Habsch miste zijn start ietwat en moest achtervolgen. Genyn behield zijn voorsprong en verbeterde meteen op zijn beurt het kampioenschapsrecord en bracht het op 19.79. Onder het toeziend oog van onder meer Tia Hellebaut werd Habsch tweede in 19.97.
‘Samen met Toni Tiispanen (46) – de titelverdediger – waren wij de grootste favorieten. Ik nam een heel goede start en kon mijn voorsprong behouden. Niettegenstaande Roger en ik de absolute wereldtop vormen is het de eerste maal dat goud en zilver in een grote internationale competitie naar Belgie gaan.’
Het was een lange dag. De halve finales werden al om 9.30 uur afgewerkt. ‘Het feit dat halve finale en finale zo dicht op elkaar volgden was niet erg. Soms zit er maar twee of drie uur tussen. En het is nu niet zo dat je na een 100 meter drie weken lang last hebt van verzuring. Het enige nadeel ws dat ik heel vroeg uit mijn bed moest.’
Morgen, op de slotdag van het WK, staat de 200 meter nog op het programma voor Peter Genyn. ‘Er staat alleen een finale geprogrammeerd. Dat komt omdat heel wat landen hun atleten – die toch geen kans maken op een medaille – thuishouden wegens besparingsmaatregelen. Dat maakt dat een nummer vijf of zes op de wereldranglijst weleens ontbreekt en dat is jammer.’
‘Belgie is hier met veertien atleten, een recordaantal. Para-atletiek zit bij ons in de lift. Er wordt veel meer dan vroeger in geinvesteerd en de omkadering is veel beter. Ik ben blij dat Belgie – dankzij dit goud en zilver – ook twee slots heeft voor de paralympische spelen volgend jaar, opnieuw hier in Parijs.’
Zowel Genyn als Habsch plaatsten hadden zich vlot voor de finale geplaatst. Habsch deed dat in een nieuw kampioenschapsrecord met 19.96 (+0.1m/s). Genyn klokte 21.09.
Het is de zesde wereldtitel voor Peter Genyn, de derde op de 100 meter wheelen (Doha 2015, Londen 2017). Hij werd in 2021 en 2016 ook Paralympisch kampioen op dat nummer.
Habsch: ‘Ik verloor mijn snelheid doordat ik mijn wheeler moest corrigeren bij een afwijking. Peter was vandaag sterk, maar winst was naar mijn gevoel mogelijk. Ik doe hier weer een ervaring op. Ik ben blij dat ik op het podium staat, maar hoopte toch op iets meer.’
Peter Genyn werd op 24 december 1976 geboren in Brasschaat. Op zestienjarige leeftijd brak hij zijn nek na een duik in ondiep water. De diagnose luidde tetraplegie of verlamming van de borst tot aan de voeten. Tijdens zijn lange revalidatie kwam hij in 1994 in contact met rolstoelrugby, de eerste en enige teamsport voor mensen met zowel arm- als beenuitval.
Genyn legde zich hierop toe en oefende de sport op het hoogste niveau uit. Samen met zijn team nam hij deel aan de Paralympische Spelen in Londen en Athene, won hij medailles op het Europees kampioenschap en behaalde hij een vierde plek op het wereldkampioenschap.
In 2013 kende Genyn opnieuw een zware tegenslag. Hij brak zijn heup en dijbeen en moest een kruis maken over zijn succesvolle carrière in de rugby. Een emotioneel zware periode volgde. Om in goede conditie te blijven ging hij met een wheeler op de weg rijden. Door zijn rugbyverleden wist G-sport Vlaanderen dat hij snel was en stelde de federatie hem voor om atletiekwedstrijden uit te proberen.
In 2014 eindigde de voormalig rolstoelrugbyspeler in Zwitserland meteen derde op zijn eerste wedstrijd in aanwezigheid van de Europese top. Later dat jaar kaapte hij ook de zilveren medaille weg op het EK in Swansea, Engeland. In 2015 kroonde hij zich in Doha tot wereldkampioen op zowel de 100 meter als 400 meter rolstoelsprint. Op de Paralympische Spelen in Rio een jaar later haalde hij opnieuw de dubbel binnen. In 2017 werd Genyn dubbel wereldkampioen, het jaar nadien dubbel Europees kampioen. Het leverde hem twee keer op rij de titel van Paralympiër van het Jaar op. In 2019 en 2021 won hij telkens goud op de 200 meter en zilver op de 100 meter op respectievelijk het WK in Dubai en het EK in Bydgoszcz.
Op de Paralympische Spelen in Tokyo pakte Genyn als vanouds uit op de 100 meter: hij won het goud en verlengde zijn paralympische titel. Op de 200 meter moest hij enkel de Fin Piispanen voor zich dulden.
Net na Genyn, trad Joyce Lefevre uit Deurne aan in de finale van de 800 meter (categorie T34). Zoals zij eerder deze week voorspelde stond er geen maat op de Britse atleten. Superatlete Hannah Cockroft stak er met kop en schouders bovenuit. Halfweg wedstrijd had zij al een immense voorsprong op haar landgenote Kore Adenegan, die uiteindelijk op 400 meter finishte: 1.51.57 tegenover 1.59.62. De rest van het veld streed om het brons. Dat ging naar de Amerikaanse Eva Houstin in 2.08.74. Lefevre werd uiteindelijk vijfde in 2.14.34.
De Luikenaar Maxime Carabin bezorgde zaterdagavond ons land een tweede gouden medaille behaald. Op de 100 meter (klasse T52) knalde hij met een chrono van 16.90 (-0.4m/s) naar een nieuwe wereldtitel. De Zwitser Blum werd tweede, de Mexicaan Perez derde. ‘Ik ben erg tevreden. We gingen voor de dubbel en dat doel is bereikt.’
Over de reeksen van zaterdag was Maxime Carabin, ondanks een eerste plaats, niet helemaal tevreden want hij maakte een fout bij zijn eerste duw. Zondagochtend reed de atleet van de Ligue Handisport Francophone meer vastberaden dan ooit tevoren richting baan drie in het Stade Charléty. Enkele seconden later mocht hij zijn vreugde vieren: in een tijd van 16.90 sprintte Maxime Carabin naar zijn tweede wereldtitel in de Franse hoofdstad.
‘Ik focuste mij na gisteren meer op mijn start, ook tijdens de opwarming. Van bij het begin van de wedstrijd kon ik goed versnellen. De start is mijn zwakke punt, dus het geeft voldoening dat mijn werk loonde. Het resultaat is er nu.’
Edwin MARIËN
Foto Peter HARTMANN
