‘Mocht iedereen menstrueren dan zaten we hier niet’
ANTWERPEN – Als eerste Vlaamse universiteit is UAntwerpen erin geslaagd om gratis maandverband en tampons structureel te verdelen in álle vrouwen- en genderneutrale toiletten op de diverse campussen. Het initiatief kreeg heel wat bijval van studenten en personeelsleden.
Lien Van Cant, stafmedewerker diversiteit UAntwerpen: ‘Eén van de redenen waarom UAntwerpen resoluut kiest voor een gratis aanbod aan menstruatieproducten, is om menstruatiearmoede en -schaamte uit de taboesfeer te halen.’ Om deze doelstelling extra kracht bij te zetten, organiseerde men vandaag op de stadscampus een infonamiddag rond de thema’s menstruatiearmoede, -schaamte en -gezondheid.
Van Cant: ‘Het aanbieden van gratis menstruatiemateriaal betekent alvast een grote stap in de goede richting, al is de weg nog lang. (Pijnlijke) menstruaties, de cyclus, hormonen: er wordt (te) weinig over gepraat. Hevige menstruatiepijnen worden al veel te lang genormaliseerd, en personen die menstrueren hebben vaak geen idee van de grote impact van hormonen op hun gemoed en algemene gezondheid. En ja, ook in ons land blijven er studenten thuis van school omdat ze geen geld hebben om menstruatieproducten te betalen.’
Dat laatste bleek uit een studie die armoedebestrijdingsorganisatie Caritas liet uitvoeren bij Vlaamse meisjes en vrouwen tussen de twaalf en 25 jaar. Adjunct-directeur Dorien Van Haute: ‘Twaalf procent had wel eens niet genoeg geld gehad om menstruatieproducten te kunnen kopen. Bij meisjes die leven in materiële deprivatie loopt dit op tot 45 procent. Elf procent leende al eens menstruatieproducten omdat ze er zelf geen geld voor hadden. Vijf procent bleef al eens weg van school omdat ze geen geld hadden om menstruatieproducten te kunnen kopen. De helft gebruikte al wel eens een dubbel gevouwen zakdoek of een dubbele onderbroek omdat ze geen menstruatieproducten hadden.’
Loes Vanderfeesten van DRUPP vzw: ‘Wij zijn een organisatie die in de 23 scholen uit het stedelijk onderwijs kastjes gaat vullen met menstruatiemateriaal. Het zijn jongeren, zowel jongens als meisjes, die de kastjes maken en plaatsen. Zo maken we het probleem ook bespreekbaar. Dit is een mindere duurzame oplossing dan het gebruik van de menstruatiecup maar daar zit blijkbaar niemand op te wachten. Er moet worden voldaan aan verschillende strenge hygiënische regels en meisjes van het lager onderwijs vinden het niet zo leuk wanneer iedereen op school ziet wanneer ze met zo’n cup rondlopen.’ Ook aan de Unief hoorde men trouwens dezelfde klachten. ‘Het vullen van de kastjes kost – voor een middelgrote school – tussen de 500 en 1 000 euro op jaarbasis.’
Tom Meeuws (Vooruit), schepen voor armoedebestrijding: ‘Ik las onlangs een zin ‘moest iedereen menstrueren dan zaten wij hier niet’. Een waarheid als een koe. De helft van de bevolking menstrueert en de andere helft trekt er zich geen bal van aan. In scholen vindt iedereen het normaal dat er toiletpapier is. Het lijkt me dan ook logisch dat er menstruatiemateriaal aanwezig is. We hebben hierover al contact opgenomen met het Vlaams ministerie van onderwijs maar daar zegt men ‘dat men de scholen niet teveel verplichtingen wil opleggen’. Ik vind dat dit wel moet, zeker wanneer ik hier hoor wat de kostprijs maar is. De overheid moet dat financieren. In een verzorgingsstaat vind ik het ongepast dat men wafels moet bakken of patrijsjes in serviceclubs moet eten om vervolgens menstruatieproducten te kunnen financieren. Dat is obsceen. Ik ben ook geen voorstander om de BTW op dergelijke producten naar nul procent te brengen. Niet alle belastingen zijn slecht en ze worden goed besteed. Het is trouwens mijn partijgenote Maya Detiège die er jarenlang voor gelobbyd heeft om de BTW op zes procent te brengen, iets wat is gelukt.’
Edwin MARIËN
Foto UAntwerpen
