Mathieu van der Poel: ‘Misschien had ik dit wel nodig om er zondag te kunnen staan’

WEVELGEM – Niet Mathieu van der Poel, wel Mads Pedersen is de winnaar geworden van Gent-Wevelgem. Dit keer viel er in de Moeren – integenstelling tot in de Classic Brugge De Panne – wel spektakel te beleven. Het sterke deelnemersveld en de afstand van 253 kilometer zorgden daarvoor. En wie deed dat nog? Ene Mathieu van der Poel. In De Moeren werden dit keer wel waaiers gevormd en in de heuvelzone viel er spektakel te beleven.
De wind was al voelbaar toen de renners de start namen in het centrum van Ieper. Ze waren dan ook heel nerveus en terecht, want in De Moeren, na 100 kilometer en nog voor het begin van de tv-uitzending, brak de koers al los. Andere passages in het Heuvelland en driemaal de Kemmelberg, deden de wielerliefhebbers likkebaarden en uitkijken naar meer van dat moois.
En dan vergeten we de plugstreets nog, de Monteberg, de Scherpeberg en de Baneberg. Iedereen verwachtte dat Van der Poel tijdens de laatste passage op de Kemmelberg – de enige keer ook dat de helling diende beklommen te worden langs de moeilijke kant – aan een solovlucht van 34 kilometer zou beginnen richting Vanackerestraat.
30 kilometer duurde het vooraleer de eerste vlucht tot stand kwam. Dat gebeurde zonder Antwerpenaars. Meer zelfs, de enige bewoner uit onze provincie die in het stuk voorkwam was Van der Poel. Maar in De Moeren, waar de wind snelheden haalde van 70 kilometer per uur, werd het kaf van het koren gescheiden. 30 renners, waaronder uiteraard Van der Poel, vormden een coalitie, die de achtervolging inzetten op de kopgroep, die twintig kilometer later werd ingerekend.
Tijdens de eerste beklimming van de Kemmelberg – met nog 84 kilometer voor de boeg – schudde Van der Poel aan de boom. Wellicht woekerde hij met zijn krachten, wat er wel voor zorgde dat slechts Pedersen en Pithie zijn tempo konden volgen. Zij haalden de eenzame leider, Milan, bij en begonnen – 32 kilometer later – met zijn vieren aan de tweede beklimming van de Kemmel.
Vanaf dat moment liet Pedersen de sterkste indruk. Bij de laatste beklimming van de meest befaamde berg op West-Vlaams grondgebied, gaf de Deen opnieuw volle gas. Van der Poel beet zich de tanden stuk maar bleef wel in zijn wiel. De twee mochten uitmaken wie in Wevelgem het zegegebaar zou mogen maken. Van der Poel dwong Pedersen op kop. Op 300 meter van de meet gaf hij alles wat er nog in zijn voorraadkast zat. Op 50 meter van het einde moest de wereldkampioen het hoofd buigen. Limburger Jordi Meeus behaalde nog een mooie derde plaats.
Van der Poel: ‘Ik had echt pijn aan mijn benen vandaag. En de beste man in de wedstrijd heeft gewonnen. Tijdens de tweede doortocht op de Kemmel voelde ik al dat het moeilijk zou worden. Ik heb nog alles geprobeerd maar het lukte niet vandaag. Ik had onderweg al het gevoel dat Pedersen sterker was. Tijdens de laatste beklimming van de Kemmel moest ik enorm diep gaan om hem te kunnen volgen.’
‘IK HEB ECHT OP KARAKTER MOETEN RIJDEN’
‘Ik heb echt op karakter moeten rijden. Ik heb nog wel geprobeerd om mij op te peppen voor de sprint maar ik wist dat het heel moeilijk ging worden. Ik verwacht dat ik volgende week weer met mijn sterkste benen aan de start zal kunnen staan. Dit was een echt slopende wedstrijd voor mij. Toen Milan voorop reed was dat niet heel slecht voor mij. Op de plugstreets heb ik dan maar zelf het tempo gevoerd. Het vervelende was dat niemand wou meewerken.’
‘Misschien hadden we een andere tactiek moeten gebruiken maar op een bepaald moment moet je een beslissing nemen. In de situatie waarin ik zat vond ik het mijn plicht om mee te rijden. Ik ga me wel niet verstoppen achter het feit dat de koers van vrijdag zo zwaar was. Mads heeft daar immers ook gereden. Wanneer er iemand sterker dan jezelf is, dan is het wat makkelijker om je neer te leggen bij het feit dat je niet hebt gewonnen. De mannen van Lidl-Trek reden als ploeg heel sterk in blok. Vandaag gebeurde dat niet voor de eerste keer. Het parcours leende zich om dat uit te spelen. Dat hebben ze heel goed gedaan.’
‘Ik vind het niet meer dan normaal dat ik – toen ik met Pedersen voorin reed -, ook al ben ik de wereldkampioen, mijn deel van het werk deed. Het is een slopende wedstrijd geweest en hij is ook niet de gemakkelijkste klant om tegen te sprinten. Ik wist dat ik over mijn allerbeste benen moest beschikken om hem te kloppen en dat was dus niet het geval. Ik had dan ook erg weinig vertrouwen toen we aan de spurt begonnen. Volgende week is een andere wedstrijd, op een heel ander parcours.’
‘Ik heb twee goede wedstrijden achter de rug. Ik ben tevreden. Tijdens de E3 liep alles gesmeerd maar dat parcours is helemaal anders dan dat van vandaag. Het was ook een uitputtende race. Ik had wel heel graag gewonnen vandaag dus heb ik geprobeerd om me op te peppen voor de sprint maar – zoals ik al zei – tijdens de laatste keer Kemmel was het echt hangen en wurgen om mee te zijn. Dat ik te kloppen ben? Iedereen is te kloppen.’
‘Ik heb er eigenlijk nooit aan gedacht om gas terug te nemen en vervolgens de kaart Philipsen te trekken. Ik probeerde de spurt naar mijn hand te zetten, ook al wist ik dat het heel moeilijk ging worden. Pedersen wordt ook zondag een te kloppen tegenstander en hij is niet alleen maar ik denk dat ik nu niks nieuw vertel.’
‘Wanneer ik de balans opmaak van mijn prestaties tot en met vandaag dan mag ik tevreden zijn, ook over wat ik hier liet zien. Soms hebben toeschouwers de indruk dat het allemaal vanzelf gaat maar dat is slechts schijn. Misschien had ik deze nederlaag wel nodig om me nog meer op scherp te zetten voor de Ronde van Vlaanderen. Ik ga de komende dagen vooral rusten en dan zal ik wel klaar zijn voor de volgende uitdaging.’
De volgende Wereldbekerwedstrijd komt er woensdag alweer aan met Dwars door Vlaanderen. De meeste ‘groten’ ontbreken. De enige toprenner die aan de start verschijnt is Wout Van Aert. Hij doet er best aan om zich minstens in de kijker te fietsen. Anders zou het misschien ook weleens willen mislopen in de Ronde van Vlaanderen en begint niet alleen de lichamelijke conditie een rol te spelen maar dan dreigt het ook mis te lopen in het hoofd. Zoiets moet hij absoluut vermijden want dit wordt echt wel het seizoen van alles of niets voor de Kempenaar.
Edwin MARIËN