Mathieu van der Poel gokt en… wint tegen Tadej Pojacar
OUDENAARDE – Mathieu van der Poel heeft een dubbelslag behaald. Na winst afgelopen woensdag in Dwars door Vlaanderen was hij vandaag opnieuw de beste en de sterkste uit het lot. De finale van de Ronde van Vlaanderen was er één om duimen en vingers af te likken. De twee beste renners van het moment – we zwijgen even over de door corona besmette Van Aert – reden wiel in wiel naar de finish. Van der Poel pakte met een berekende gok uit. Hij wist dat hij de snelste was en reed, met Pojacar in tweede positie, naar de meet. Van der Poel wist maar al te goed dat drie achtervolgers gevaarlijk dicht bij kwamen. Meer zelfs, het kwam tot een samensmelting. Van der Poel ging aan vanop kop en gaf die gunstige positie niet meer af. Pogacar van zijn kant pakte zelfs naast het podium.
Mathieu van der Poel heeft dus de 106de editie van de Vlaanderens Mooiste op zijn naam geschreven. De 27-jarige Nederlander haalde het na 272,5 kilometer tussen Antwerpen en Oudenaarde in een sprint met vier voor zijn landgenoot Dylan van Baarle, de Fransman Valentin Madouas en de Sloveen Tadej Pogacar. Dylan Teuns werd de eerste Belg op de zesde plaats. Het is voor Van der Poel zijn tweede zege in Vlaanderens Mooiste, na 2020. Vorig jaar werd hij tweede na de Deen Kasper Asgreen.
De traditionele vroege vlucht in de Ronde bestond uit negen renners met daarbij de Belgen Sébastien Grignard, Stan Dewulf en Lindsay De Vylder maar zij werden ruim voor de finale ingelopen.
In de achtergrond maakte Pogacar een eerste keer indruk bij de tweede beklimming van de Oude Kwaremont. Hij reed in één ruk naar een achtervolgende groep met grote namen als Mads Pedersen, Alberto Bettiol, Zdenek Stybar en Tim Wellens. Na een nieuwe demarrage op de Koppenberg had Pojacar enkel Van der Poel en de verrassende Madouas nog in zijn wiel. De drie haalden Van Baarle en Fred Wright, die eerder anticipeerden, in.
Op de laatste beklimming van de Oude Kwaremont trok Pogacar nog eens door en enkel Van der Poel volgde nog. De twee reden samen naar de aankomst in Oudenaarde, maar gingen daar surplacen. Van Baarle en Madouas kwamen van achteruit nog terug en het werd een sprint met vier. Daarin was Van der Poel de snelste.
Dat de Ronde van Vlaanderen Van der Poel ligt is een understatement. Hij eindigde er de voorbije jaren respectievelijk vierde (bij zijn eerste deelname), eerste, tweede en eerste. ‘Ik ben uiteraard bijzonder tevreden dat ik na Dwars door Vlaanderen er nu ook in slaag om de Ronde van Vlaanderen op mijn naam te schrijven. Ik heb het wel zwaar gehad tegen Pojacar. Vooral op de Kwaremont en de Paterberg reed hij snel naar boven. Op de Paterberg stond ik trouwens bijna op het punt om te lossen. Ik denk dat ik nog nooit zo verzuurd was.’
‘En dan moest de spurt er nog aankomen, al voelde ik me toen minder verzuurd dan op de helling. Het voordeel was dat dit scenario zich de voorbije jaren al een paar keer had afgespeeld. Het is niet de eerste maal dat ik met een andere renner spurt voor de zege. Volgens mij was Pojacar de beste man in koers. Ongelooflijk hoe blij ik ben. Hier heb ik zo hard voor gewerkt.’
Na de finish viel Mathieu dan ook dolblij in de armen van zijn vriendin en zijn moeder. Het beeld kon geen groter contrast bieden: Van der Poel die lacht, Pojacar die huilt. De Tour-winnaar was gefrustreerd maar vooral kwaad op zichzelf.
PUBLIEK GAF ME EEN KICK
‘De aanwezigheid van het publiek gaf me een extra kick’, ging Van der Poel verder. Maar uiteraard is dat niet voldoende, je moet ook de goede benen hebben. Ik was enkel met Pojacar bezig en niet zozeer met de anderen. Ik vind het wel jammer dat hij niet mee op het podium staat. Hoe hij de tweede keer de Kwaremont op reed en vervolgens de Paterberg was indrukwekkend. Toen begreep ik dat tijdens de laatste beklimming van de Kwaremont de beslissing zou vallen. Het tempo lag verschrikkelijk hoog.’
‘Ik voel me heel goed maar toeval is dat niet want ik heb hier hard voor gewerkt. En ik niet alleen trouwens, heel wat mensen hebben me hierbij geholpen. Vergeet niet dat ik een geweldige ‘kutperiode’ achter de rug heb. Het is niet leuk om na amper twee-drie crossen al een punt te moeten zetten achter je veldritseizoen. Dat ik hiertoe in staat ben vind ik een hele prestatie van mezelf. Toen ik gedurende een maand op de sukkeltoer was begon ik me echt wel wat zorgen te maken.’
‘Gelukkig is alles goed gekomen, en veel vlugger dan verwacht. Eigenlijk was de Amstel Gold Race mijn eerste richtdoel maar tijdens de stage in Spanje ging het zo goed dat we besloten om ook Dwars voor Vlaanderen en de Ronde te rijden.’
‘Het is toch wel ‘straf’ dat we hier drie keer een close-finish hebben gekregen. Het voordeel is dat ik hierdoor geen stress meer had. Ik voelde me helemaal niet nerveus en kon me volledig focussen op mijn sprint. Ik probeerde op het juiste moment aan te zetten. Dat deed ik vorig jaar, tegen Asgreen, trouwens ook. Velen vinden dat ik toen een fout maakte maar dat is niet zo, dat heb ik in interviews voor deze wedstrijd trouwens ook gezegd.’
‘Ik wist dat Pojacar zich zou tonen. In Dwars door Vlaanderen kwam hij al sterk voor de dag. Vandaag was hij nog beter. Het is moeilijk om deze zege te vergelijken met mijn tweede plaats van vorig jaar of mijn overwinning van twee jaar geleden. De wedstrijdomstandigheden waren helemaal anders. Maar ik kan niet ontkennen dat de Ronde van Vlaanderen een wedstrijd is die me goed ligt. Het is een eerlijke race, waarin de beste renners altijd voorin zijn te vinden.’
‘Eén en twee voor Nederland: het was mooi en misschien uiteindelijk niet zo verrassend. Je weet dat als twee renners tegen elkaar spurten, ze naar elkaar gaan kijken. Het is dan zaak om een pokerface op te zetten.’ Dylan Van Baarle zei trouwens na afloop dat hij wist dat de twee koplopers zouden stilvallen. ‘Dat verwondert me niks en het is niet abnormaal. We hebben beiden alles gegeven.’
‘Op training ging het al een hele tijd erg goed. Maar uiteindelijk is het toch nog altijd afwachten hoe het in de race verloopt. In Milaan-Sanremo bleek dat ik klaar was voor het grote werk al geef ik toe dat het ook voor mij een verrassing was. Toen we vandaag met een groepje toprenners voorin zaten op de Kwaremont en de Paterberg wist ik wel dat één van ons het zou halen. Eigenlijk heb ik maar één keer moeten aanvallen, op de Koppenberg.’
‘HEEL WAARSCHIJNLIJK START IK IN DE GIRO’’
‘Pojacar is een indrukwekkend talent. Het scheelde niet veel of hij had een overwinning in de Tour gecombineerd met een zege in de Ronde van Vlaanderen. Voor alle duidelijkheid: dat brengt me niet op ideeën. Ik ga me niet omturnen naar een Ronde-renner. Ik rij zondag de Amstel Gold Race en start één week later in Parijs-Roubaix. Luik-Bastenaken-Luik laat ik aan mij voorbij gaan. Ik trek na Roubaix op hoogtestage en – heel waarschijnlijk – rij ik de Giro. Dus dat valt niet te combineren met La Doyenne.’
‘Wanneer ik zie hoe Pojacar hier rijdt, blijf ik het jammer vinden dat Wout Van Aert er niet bij was. Ik ben ervan overtuigd dat hij mee geweest zou zijn met ons. Ik hoop echt dat hij klaar is voor Parijs-Roubaix. Maar het zal niet eenvoudig zijn. Het niveau in het peloton ligt bijzonder hoog. Wanneer je er dan even tussenuit bent is het weer een hele opgave om terug op niveau te geraken.’
‘Ik denk dat de Ronde van Vlaanderen Pojacar beter ligt dan Parijs-Roubaix. Daar is het biljartvlak, hier heb je de ene na de andere helling. Ik weet nog niet hoe mijn programma er de komende week zal uitzien. Ik moet trouwens nu nog altijd beslissen wat ik morgen of dinsdag ga doen. Alles hangt af van het weer. Ze voorspellen veel regen. We zien wel.’
De actie van drie nichtjes om de zieke Lara en haar ouders uit Nokere te steunen was een groot succes. Dat het tweejarig kindje leukemie heeft, sloeg bij de hele familie in als een bom. De nichtjes hoopten dat zoveel mogelijk mensen langs het parcours van de Ronde van Vlaanderen of in de tuin met een roze ballon zwaaien met daarop LARA. En dat gebeurde massaal. Ook Mathieu van der Poel en Wout Van Aert steunden de hartverwarmende actie.
De ouders, mama Nele (37) en papa Pieter (36) weten pas sinds enkele weken dat hun kindje leukemie heeft. Het meisje werd in april 2020 in volle coronaperiode geboren. De actie kreeg zoveel aandacht dat de familie ze intussen opdraagt aan alle kindjes met deze verschrikkelijke ziekte.
Vader Pieter is een fervente koersliefhebber. Vandaar het idee om in de weide van een andere neef, die in Kwaremont, langs het parcours van de Ronde Van Vlaanderen woont, iets te doen. Zo ontstond het idee van de roze HOOPballonnen.
U begrijpt het: de Belgische renners kwamen niet in het stuk voor. Dat was wel even anders bij de vrouwen waar Lotte Kopecky het haalde. De renster die werd geboren in Rumst en later onder meer in Schelle en Niel woonde is de tweede Belgische winnares van de Ronde van Vlaanderen. Grace Verbeke deed het haar twaalf jaar geleden voor.
‘Ik was vrij zelfverzekerd voor de sprint. Ik wens iedereen van SD Worx hartelijk te feliciteren, in het bijzonder Chantal (van den Broek-Blaak). Wat zij gedaan heeft, was fantastisch.’
Het klassieke peloton zet nu koers naar de Scheldeprijs, die woensdag wordt gereden tussen Terneuzen en Schoten. Zondag staat de Amstel Gold Race op de kalender, dit jaar uitzonderlijk een week na de Ronde. Parijs-Roubaix wordt op zondag 17 april gereden omwille van de verkiezingen in Frankrijk.
Edwin MARIËN
