Mark van Bommel: ‘De supporters haalden wel Champions League-niveau’
DEURNE – Voor de derde achtereenvolgende keer maakte Antwerp kennis met de wet van de sterkste in het Champions League-voetbal. Op Barcelona hadden ze niks in de pap te brokken en thuis tegen Shaktar Donetsk en nu tegen Porto ging het één helft heel goed, en één helft barslecht.
Trainer Mark van Bommel: ‘Tijdens de eerste helft deden we het gewoon heel erg goed. De afspraken werden nagekomen, de vrije man werd gevonden – met name Ritchie -, het positiespel was goed, de opbouw was gedurfd, er werd hoge druk gezet, de bal kregen we snel terug tegen gewoon een hele goede tegenstander. Toen zag je – net als tegen Shaktar in de eerste helft – dat wij heel goed kunnen voetballen. En tegelijk loop je ook op de toppen van je tenen. Alles moet passen maar dat deed het ook. Vervolgens kwamen we in de rust en denk je ‘dit gaat goed’, let op, remember Shaktar.’
‘Ik kan het hen niet eens verwijten. Onze beste speler van de afgelopen maanden (Vermeeren) maakte dan een persoonlijk foutje. Dat overkomt hem niet meer. Toen werd het 1-1 en krijg je af te rekenen met een heel geraffineerde tegenstander, die de kansen benut in de momenten van snelheid van de aanval. Je ziet dat zij jarenlang Champions League hebben gespeeld. Ze versnellen en vertragen op de juiste momenten. Allemaal kunnen ze een bal vasthouden wanneer het moet of ze halen er een vrije trap uit. Zover zijn wij nog niet. Dat is geen schande. Het is alleen jammer dat dit twee keer gebeurt.’
‘Ik denk niet dat de eerste helft teveel energie heeft gekost. Maar we speelden wel 45 minuten op topniveau, op en neer. Als je het resultaat bekijkt kan je zeggen dat dit niet zo was in de tweede helft maar dat heeft met de uitvoering te maken in de vermoeidheid. Dat leer je pas door het te ervaren. In die fase zitten wij. Als je ziet hoe snel wij in de Champions League zijn gekomen – door het winnen van het kampioenschap, wat een topprestatie is – en dat je dan in deze situatie komt: dat vergt superveel aanpassingstijd van ons, van de club. Als we dan toch over iets positief moeten praten dan denk ik dat de supporters wel op Champions League-niveau zijn.’
‘Als ik de wedstrijd met de spelers de wedstrijd ga bespreken ga ik hetzelfde vertellen wat ik jullie daarnet zei. Je hebt een spelidee en dat voerden ze perfect uit. Dat kan ik laten zien. Ze deden wat we besproken hadden. Ze wisten waar de ruimte lag, waar ze moesten komen en waar ze de tegenstander naartoe moesten lokken,… Dat deden we de eerste helft erg goed. Dan kom je bij de tweede helft en dan kan ik niet zeggen dat ze dat slechter gedaan hebben. We hebben geen terugval gehad in het voetbal, alleen in de momenten herkennen waarin de ruimte te groot is. Dat je balverlies hebt na één minuut heeft niks met tactiek te maken maar met een persoonlijke fout. We wilden vervolgens druk zetten maar naarmate de wedstrijd vorderde werd het veld ook groter. Zij profiteerden daar meer van dan wij omdat zij dit al veel vaker meegemaakt hebben. Dan hebben ze nog de technische uitvoering in de vermoeidheid. Zoiets heet ‘niveau’.’
‘Hoe moet het nu verder? Dat is net het moeilijke. Je wil je kwalificeren voor de Champions League als groep en als club zijnde. Maar die stappen zijn supergroot en komen supersnel. Je weet dan dat het risico erin zit dat je zulke tikken krijgt, zeker tegen deze tegenstander. Shaktar en Porto waren op papier de twee minsten. We hebben ze thuis gehad en hebben nul punten. We krijgen Barcelona nog thuis maar dit is ook het risico en de andere kant van het succes. Ik weet bijna zeker dat – als wij Europa League gespeeld hadden of Conference League – wij nu meer dan nul punten hadden geteld. Dan heb je voor het gevoel, voor de buitenwacht en de journalisten een hele andere standaard. Dan zou je nu misschien vier of vijf punten gehad hebben en had je kans om te overwinteren. In de Champions League is het gewoon realiteit voor ons dat wij niet zomaar even kunnen winnen. Dit is het hoogste niveau wat er is en daar moeten wij naartoe. Tenslotte is het voor ons de eerste keer. Er zijn geen excuses. Dat is gewoon de realiteit.’
Edwin MARIËN
