Lokaal bestuur eert verzetsstrijdster Maria Liekens met een straat in Hallaar

 Lokaal bestuur eert verzetsstrijdster Maria Liekens met een straat in Hallaar

HALLAAR – Het lokale bestuur van Heist-op-den-Berg hecht veel waarde aan de herdenking van moedige daden van het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Daarom huldigde men vanmiddag de nieuwe straat, genoemd naar oorlogsheldin Maria Liekens, officieel in.

Ward Adriaens, een vooraanstaand historicus gespecialiseerd in kampen en verzetsstrijders, vertelde het inspirerende verhaal van Maria Liekens. Naast zijn rol als auteur, met bekende werken zoals ‘Partizanenkorps 037’ (1984), ‘Partizaan Storms’ (2012) en ‘Zij hadden wel hun redenen’ (2019), is Ward Adriaens eredirecteur en ereconservator van de Kazerne Dossin, en was hij voorheen conservator van het Museum voor Deportatie en Verzet in Mechelen.

Maria Liekens was één van de twee laatste oud-strijders van het bekende Heistse Partizanenkorps 037, ook wel bekend als ‘De Zwaan’.

Zij bood tijdens de Tweede Wereldoorlog hardnekkig weerstand aan de Duitse bezetter, en bereikte de leeftijd van 91 jaar.

Journalist Steven De Bock van Het Nieuwsblad had ooit een gesprek met Maria Liekens. We citeren: ‘De Partizanen van Heist-op-den-Berg waren berucht.

Onder meer omdat we erin geslaagd waren de Duitsers drie ton dynamiet afhandig te maken. Het was een van onze strafste acties. ,Alleen spijtig dat er nadien zoveel mannen voor gefusilleerd zijn.

Negentien jaar was ze toen ze in ‘de weerstand’ stapte. Ze was er bijna toevallig ingerold. Ze had een postje gekregen bij de Winterhulp, die soep bedeelde aan de scholieren van Heist. Af en toe zag ze de mannen die er werkten in het geniep met elkaar overleggen.

‘Ik begreep bijna direct wat er aan de hand was en ik heb hen aangesproken. Ze vroegen dan maar of ik zou meewerken. En natuurlijk wilde ik dat. Ik was wat avontuurlijk aangelegd zeker. En schrik had ik niet. Ik denk niet dat ik ooit bang ben geweest.’

Zo’n jong meisje was een handig geheim wapen voor een verzetsgroep.  ‘Ik zag er zo onschuldig uit dat ik probleemloos aan controles ontsnapte. Ik kon ongestoord boodschappen, orders of zelfs wapens rondbrengen. Niemand die mij van iets verdacht.’

Tot na die dynamietdiefstal tenminste, want toen werd de hele partizanengroep opgerold. Maria Liekens incluis. Ze had zich nog wel een tijdje kunnen schuilhouden in een hut in het bos, maar toen haar ouders in haar plaats afgevoerd dreigden te worden door de Duitsers zag ze geen andere keuze dan zich aan te geven.

‘We wisten wel dat de gevolgen serieus zouden zijn. Maar niet dat het zo erg zou worden. Als we op voorhand hadden geweten hoe verschrikkelijk de concentratiekampen zouden zijn, dan waren we er misschien nooit aan begonnen.’

Wat die kampen dan zo erg maakte, wil ze liever niet vertellen. ‘Dat heeft geen zin. Wie er niet gezeten heeft, kan dat toch niet begrijpen. Ik doe trouwens mijn best om de details te vergeten, want anders zou ik er toch maar nachtmerries van krijgen.’

Ward Adriaens vertelde ik hetzelfde artikel: ‘Maria Liekens is een echte heldin omdat het iemand is die zichzelf heeft opgeofferd om anderen te redden. Na haar arrestatie hebben ze alles geprobeerd om haar te overhalen een van de leiders van het verzet te verraden. Maar ze heeft de Gestapo bewust om de tuin geleid en de gevolgen daarvan gedragen.’ (EM / Foto FB)

 

🤞 Abonneer u op onze nieuwsbrief

Ontvang tweemaal per week een overzicht van het nieuws uit uw regio


Aanverwante berichten

Antwerps Persbureau

GRATIS
BEKIJK