Joyce Lefevre en Gitte Haenen sluiten Spelen af, Malle krijgt Laurens Devos-plein
MALLE – Op de elfde en laatste competitiedag van de Paralympische Spelen in Tokyo kwamen Gitte Haenen, geboren in Mortsel en wonend in Kapellen, en Joyce Lefevre, voormalig inwoonster van Deurne, en aangesloten bij Wapper Wommelgem, als laatste Belgische atleten in actie. Haenen liep op de 100 meter sprint (T63) in een tijd van 16.70 naar de zesde plaats in de tweede reeks en miste zo de finale. Joyce Lefevre (T34) reed in haar 800 meter finale naar een zevende plek in 2.24.96.
Joyce Lefevre startte snel en kon even aanpikken met de groep, maar in de tweede ronde moest ze haar tegenstanders laten gaan. Lefevre: ‘Ik kijk terug op Tokyo met gemengde gevoelens. Ik kwam vooral voor de 100 meter, maar dat viel tegen en toen wou ik nog het beste maken van de 800 meter. Vandaag ben ik mezelf wat tegengekomen en heb ik niet zo goed ingedeeld.’ Lefevre bedankt het hele team. ‘Dankzij hun steun heb ik me toch wat kunnen opladen. Zonder hen was ik misschien niet gestart.’ Hoe ziet Joyce de toekomst? ‘Ik moet vooral naar de leerpunten kijken en ga mij daarop focussen. Ik zit nog niet op mijn limiet en wil mij bewijzen. Ik ben ook bezig met Parijs en wil dit goedmaken. Derde keer goede keer dan.’
Gitte Haenen was de laatste Belg(ische) die in actie kwam op de Paralympische Spelen. Zij wou iets goedmaken na het verspringen van eergisteren. Gitte startte trager dan de rest – omwille van haar recente rugblessure maakte ze geen gebruik van de startblokken – en kwam tijdens de wedstrijd wat dichter. De kloof was echter te groot en zo eindigde ze zesde en laatste in haar reeks in een tijd van 16.70, niet voldoende om door te stoten naar de finale. Haenen: ‘Ik was niet goed mee van bij de start, omdat ik niet normaal kon starten. Het gat dichten lukte me daarna niet meer. De vorige Spelen zat ik nog in mijn revalidatie en nu sta ik hier. Ik mag trots zijn op die periode met EK- en WK-medailles. De tegenslagen bleven dit jaar niet uit, maar ik wou niet opgeven en wou op korte tijd fit geraken, maar vandaag klopte niet alles. Ik ben het team enorm dankbaar dat ik de kans toch gekregen heb. Ik moet nog zien wat ik doe in de toekomst en mijn mogelijkheden bekijken. Ik heb niet het gevoel dat ik al heb kunnen tonen wat ik waard ben.’
Net als in Rio de Janeiro, vijf jaar geleden, zal rolstoelatleet Peter Genyn uit Kalmthout en aangesloten bij Wapper morgen de Belgische vlag dragen tijdens de slotceremonie. Genyn knalde gisteren naar goud op de 100 meter sprint in een paralympisch record en pakte eerder deze week ook zilver op de 200 meter. Groot zal de Belgische delegatie niet zijn. Vanmiddag landde het para-cyling-team op Zaventem. Onder hen Tim Celen uit Geel, goed voor zilver en brons.
GOUDEN TAART
Gouden medaillewinnaar in het tafeltennis, Laurens Devos, keerde dinsdag al terug en werd vanmiddag gevierd in woonplaats Malle, in ‘zijn’ Irisstraat. De huldiging werd georganiseerd door het lokaal bestuur en de inwoners van de straat sloten er zich graag bij aan. Burgemeester Harry Hendrickx (DBM) kondigde aan dat het pleintje dat in de Irislaan is gelegen, zal worden omgedoopt in het Laurens Devos-plein. In Gent wou men de nieuwe brug aan de Watersportbaan vernoemen naar Nina Derwael, maar straten en bruggen mogen enkel de naam dragen van personen die overleden zijn. Voor pleinen kan dat wel.
Net als vijf jaar geleden hadden de buren samen gespaard voor een ‘gouden taart’ van anderhalve meter lang. Bij bakkerij De Korenbloem uit de Kloosterstraat in Oostmalle deed men er drie uur over om al dat lekkers klaar te krijgen. Nu, eigenlijk is de Laurens Devoslaan er toch, zij het officieus. Bij het binnenrijden van de Irislaan hangt immers een bordje met de naam van de paralympische atleet op. Daar zorgde buurman Gunter voor. ‘Ik werk bij Aquafin en heb voldoende collega’s gevonden om het plakkaatje te maken. Gisteren hebben we het aangebracht. Eerst hadden we het bordje van de Irislaan overplakt maar dat kon niet blijven hangen uiteraard.’
Dat het Laurens Devos-plein er zou komen stond in de sterren geschreven. De buren waren ervan overtuigd dat Laurens goud zou behalen en hadden alvast een pingpongtafel op het plein geïnstalleerd. Gunter: ‘Je merkt het. Dit is een geslaagd initiatief. In onze straat kent iedereen iedereen. Het is nu niet zo dat wij dagelijks bij elkaar over de vloer komen maar wanneer er iets wordt georganiseerd is iedereen bereid om een handje te helpen.
Hendrickx: ‘Laurens heeft onze gemeente mee op de kaart gezet. Het uitstel van de paralympische spelen heeft voor een extra jaartje spanning gezorgd. Het is echt wel straf dat hij zijn stunt van vijf jaar geleden heeft kunnen herhalen. Hij heeft zich zelfs nog verbeterd. Goed dat er ook zoveel aandacht aan die prestatie werd besteed. Laurens heeft zijn sport gepromoot mede dankzij de interviews die hij heeft gegeven. We zijn blij dat hij een ambassadeur is voor Malle. ‘ Hierop overhandigde Hendrickx een kunstwerk van porseleinendraaister Anja Meeusen, eigenares van PTZE Porcelain samen met ‘wat prullaria’ (dixit de burgemeester) van de gemeente.’
Devos: ‘Ik ben blij dat al mijn buren mijn prestaties zo intensief hebben gevolgd. Ik ben hen bijzonder dankbaar. Toen ik dinsdag terug thuis kwam was heel de straat al versierd. In Rio was het al niet makkelijk, maar ik schat deze gouden medaille nog hoger in. Ik was immers de favoriet en moest dus bevestigen. Dagelijks heb ik getraind met in het achterhoofd het idee dat ik mijn titel moest verdedigen. In de finale kwam ik 1-0 achter maar ik heb geleerd om met druk om te gaan.’
Laurens speelt in de Duitse competitie. ‘Ik begin er aan mijn derde jaar. Ik speel in de tweede Bundesliga bij SV Bad Bentheim, gelegen op een uurtje rijden van Düsseldorf. Voordien speelde ik bij Sokah maar uiteindelijk wou ik me weleens meten met andere tegenstanders. Normaal had ik vandaag moeten aantreden in de bekercompetitie maar deze huldiging ging uiteraard voor. Ik heb nu een weekje verlof en dan begint het nieuwe seizoen. Nadien werk ik toe naar het WK van volgend jaar en over drie jaar volgen al de Spelen in Parijs. Ooit hoop ik te kunnen deelnemen aan de Olympische Spelen maar dat is toekomstmuziek.’ In een artikel in De Volkskrant pleitte de Nederlandse delegatieleidster en voormalig tenniskampioene Esther Vergeer ervoor om het aantal medailles op de paralympische spelen in te krimpen om ze ‘geloofwaardig’ te houden. In de 100 meter rolstoel bijvoorbeeld werden maar liefst 57 medailles uitgereikt. Devos: ‘Daar ben ik het toch niet mee eens. Iedereen heeft een andere handicap. Wanneer je klassen gaat samenvoegen, dan starten er sowieso een heleboel atleten kansloos.’
Edwin MARIËN
