Jean-Paul Byloo: van componist en directeur van de academie tot stadsdichter van Geel
GEEL – Jean-Paul Byloo (rechts op de foto) is de nieuwe stadsdichter van Geel. Hij volgt daarmee Maarten Vanhoof (links op de foto) op. Byloo is misschien een verrassende keuze. Men kende hem al in Geel als Directeur van de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans en het was tijdens corona dat hij begon te dichten.
Jean-Paul Byloo werd geboren op 8 april 1949 in Veurne. Na zijn humaniorastudies in zijn geboortestad trok hij naar het Koninklijk Muziekconservatorium in Gent, waar hij de eerste prijzen notenleer, piano, harmonie, contrapunt en fuga behaalde. Byloo studeerde koordirectie aan de Kurt Thomasstichting in Den Haag en moderne compositietechnieken bij Lucien Goethals. Naast het directeurschap van de academie was hij leraar notenleer aan het Koninklijk Muziekconservatorium in Brussel. Zijn composities werden in première gebracht op het Festival van Vlaanderen, Ars Musica Brussel, de Nacht van Radio 3 en de Belgisch-Nederlandse Muziekdagen.
Byloo: ‘Ik ben inderdaad pas laat beginnen dichten. Ik ben op dat vlak nog een groentje. Van kleinsaf was ik altijd al wel bezig met poëzie. Ik las het, ik verzamelde het. Ik had dus al wel een lange voorgeschiedenis met poëzie. In de academie hadden wij ook een sterke woordafdeling met voordracht, waar veel poëzie in voorkwam. Daar kon ik altijd van genieten. We hadden veel interessante leerlingen. Maar dat is verleden tijd want ik ben al tien jaar met pensioen.’
‘Toen corona in het land kwam, dacht ik: nu wordt het tijd om gedichten beginnen te schrijven. Ik had dat idee al lang in mijn hoofd maar het was er nooit van gekomen. Ik ben begonnen met wat vingeroefeningen. Dan kwam opeens de oproep waarbij men kandidaten zocht die geïnteresseerd waren om de tweede stadsdichter van Geel te worden. Ik had een paar dingen liggen maar ik heb er nooit iets mee gedaan. Vandaag maak ik dus in feite mijn officieel debuut. Ik heb geen idee wie de andere kandidaten waren maar dat hoef ik ook niet te weten. Bij de meeste wedstrijden maakt men alleen de winnaar bekend. Het is immers niet aangenaam om je naam vermeld te zien wanneer je niet gewonnen hebt.’
‘Van de stad krijg ik – net als Maarten twee jaar geleden – de opdracht om twaalf gedichten te maken op twee jaar tijd. Ik heb al een gedicht geschreven voor de kinderen die vanaf nu geboren worden in de stad. Die krijgen een pakket van het gemeentebestuur en daar zal een gedicht van mij bijzitten.’
‘En ik heb ook al een tweede opdracht afgewerkt. Voor de jeugdboekenmaand in maart heb ik een gedicht geschreven over een bladwijzer. Dat zal cadeau gedaan worden aan alle kinderen die in die maand naar de bib komen. Er zullen allerlei soorten opdrachten voorbij komen. Dat vind ik wel mooi omdat je dan kennis maakt met dingen in de stad die je voorheen niet kende. Op die manier word ook ik verplicht om erover na te denken. Het is een uitdaging maar wel een plezante. Ik vind het een eer om Maarten op te volgen want die heeft dat heel voorbeeldig gedaan. Hij heeft echt op een schitterende manier de trend gezet hier in Geel. Het is een uitdaging om het even goed te doen.’
In Antwerpen heeft alvast de laatste lichting stadsdichters geen al te beste herinnering aan het stadsbestuur maar Maarten Vanhoof had daar in Geel geen last van. ‘Het stadsbestuur mengt zich hier niet met de gedichten van de stadsdichter. Ik werkte samen met de bib en ik heb de schepen van cultuur maar één keer ontmoet. Er was uiteraard wel een connectie met het bestuur, in die zin dat er vier van de twaalf stadsgedichten op aanvraag van het stadsbestuur waren naar aanleiding van een specifieke situatie waarbij ik altijd kon weigeren.’
Edwin MARIËN
