GZA Campus Sint-Vincentius viert 100-jarig bestaan met een tentoonstelling
ANTWERPEN – GZA Campus Sint-Vincentius bestaat 100 jaar. Wie wil kennismaken met de geschiedenis van het ziekenhuis kan naar de tentoonstelling die in de kapel van de campus wordt gehouden. Je vindt er afbeeldingen vanaf de oprichting van de kliniek door de Zuster van Liefde tot de situatie nu. Daarnaast kom je meer te weten over de bouwwerken door de jaren heen, de architecturale kenmerken van het gebouw en de kapel en nog een heleboel andere weetjes.
In 1922 werd de vzw ‘St.-Vincentiusgasthuis der Zusters van Liefde’ opgericht. Sindsdien hebben er heel wat gebeurtenissen en veranderingen plaatsgevonden, die het ziekenhuis maken tot hoe we het vandaag kennen. CEO Willeke Dijkhoffz: ‘De congregatie van de Zusters van Liefde heeft altijd aandacht gehad voor een aantal waarden naar de zorg van patiënten en zwakkeren toe. Vincentius is gedurende 100 jaar altijd voor een stuk vanuit die waarden blijven bestaan. De verpleegstersschool heeft hier gezeten. Die opleidingsopdracht is meer dan ooit belangrijk. Terwijl nu scholen meer gecentraliseerd zijn was het vroeger de traditie dat ze aan ziekenhuizen zaten. In het Huis Claes, een heel mooi geklasseerd gebouw hier net naast, denken we aan onze oncologische patiënten die in een precair financiële situatie verkeren. Wij bieden hen daar kleding en materiaal aan. We noemen het een winkel zonder kassa. Op zich is dat geen opdracht voor een ziekenhuis maar wij vinden dit wel heel belangrijk.’
‘In de huidige GZA-ziekenhuizen is Vincentius een heel sterk lokaal ziekenhuis met één van de drukste spoedgevallendiensten. Ons verloskwartier is een belangrijk speerpunt, we hebben een goed werkende acute psychiatrie en voor de rest heel goede diensten geriatrische en inwendige geneeskunde, kortom het is een heel solide centrumziekenhuis. Na de fusie met ZNA zullen wij, samen met de huisartsenpost die er nu al is, een lokaal stadsziekenhuis met urban pathologie blijven. De fusies – eerst met Sint-Jozef en met Sint-Augustinus – en nu met de ziekenhuizen van ZNA – waren belangrijk om te consolideren en naar de toekomst toe om zorg een stukje te verdelen. Anders wordt zorg onbetaalbaar. Je kan niet overal alles meer hebben.’
‘Verpleegkundigen zijn schaars. Het is voortdurend zoeken. Er zijn heel wat vacatures en omdat we nog veel ziekenhuizen hebben vist iedereen in dezelfde vijver. Het beroep heeft altijd een imagoprobleem gehad. Het wordt totaal onderschat. Maar niet iedereen is ervoor in de wieg gelegd. Vroeger hadden mensen meer een roeping. Maar het is makkelijker om een boekhouder te worden dan om aan het bed van een patiënt te staan.’
De tentoonstelling is nog tot het einde van het jaar te bezichtigen in de kapel van campus Sint-Vincentius, tijdens de bezoekuren van het ziekenhuis (van 14 uur tot 20 uur). De kapel is prachtig maar er is wel wat opknapwerk aan. Dijkhoffz: ‘Dat kost enorm veel geld. Voorlopig kunnen we ze in stand houden. We hopen subsidies te krijgen van de Vlaamse Overheid en de stad zodat we nog meer kunnen doen. Vergeet niet dat we hier één van de mooiste kruiswegen hebben die er zijn. Er ligt hier altijd een boek. Je moet eens de tijd nemen om te kijken wat mensen daar allemaal in schrijven. Dan zie je alle culturen en alle talen passeren. Dit is een punt van rust in het ziekenhuis.’
Edwin MARIËN
