Evenepoel doet zege van vorig jaar over, alweer mooie prestatie van Van Gils
LUIK – Dat Tadej Pogacar of Remco Evenepoel Luik-Bastenaken-Luik zouden winnen stond in de sterren geschreven. Toen de Sloveen na een tuimelperte werd uitgeschakeld en met een breukjes van twee wortelbeentjes in de linkerhand en schaafwonden aan de linkerelleboog en linkerknie naar het ziekenhuis diende overgebracht te worden was het enkel nog afwachten wanneer de wereldkampioen zijn slag zou slaan. Even zag het ernaaruit dat Tom Pidcock nog voor enig tegenwerk zou kunnen zorgen maar dat was slechts schijn.
Maxim Van Gils uit Wuustwezel deed het weer uitstekend. Net als in de Waalse Pijl finishte hij als tweede landgenoot, na Tiesj Benoot en net buiten de top tien op 1’06” van de winnaar. Steff Cras uit Westerlo eindigde op de 30ste plaats op 6’07”. Twee gouwgenoten van Team Flanders –Baloise gaven op: Elias Maris uit Oelegem en Vincent Van Hemelen uit Morkhoven.
Een vijfde ‘Antwerpenaar’ verscheen vanochtend niet aan de start. Drie renners werden immers vannacht geveld door corona en Wijnegemnaar Tosh Van der Sande was één van hen. Tiesj Benoot: ‘Een serieuze streep door onze rekening. Tosh was gisteren nog aanwezig op de ploegvoorstelling. Maar hij had nadien een verhoogde hartslag en voelde zich slap. De coronatest wees uit dat hij ziek was. Wij hadden hem willen uitspelen om mij in goede positie naar de voet van de Redoute te brengen.’
Evenepoel kon het allemaal niet deren. Voor het tweede jaar op rij won hij La Doyenne. Vorig jaar was dat meteen het begin van een spectaculaire prestatiereeks. Dit keer lag er veel meer druk op zijn schouders. Maar hij toonde zich bijzonder vastberaden. Voor het eerst wou hij in de regenboogtrui op het podium staan. Om het vestimentair nog wat aantrekkelijker te doen ogen had hij bovendien een witte koersbroek aangetrokken. Dit keer wachtte hij tot helemaal op het eind van de verkorte La Redoute om plankgas te geven. Pidcock deed zijn uiterste best om aan te klampen maar werd al vlug aan flarden gereden. Toch slaagde de Brit er nog in om tweede te eindigen, op 1’06”. De Columbiaan Santiago Buitrago werd derde.
Pogacar was al vroeg in de wedstrijd – na minder dan 90 kilometer – betrokken bij een zware valpartij. Zijn ploegmaats probeerden hem opnieuw voorin te brengen maar vrij vlug bleek de blessure veel ernstiger dan eerst werd gedacht. In volle finale kwam dan het bericht dat hij meteen zou geopereerd worden in Genk. Het ziekenhuis stuurde ondertussen al een persbericht uit dat Pogacar de kliniek vanavond nog mag verlaten nadat hij geopereerd werd door handchirurg Jos Duerinckx. UAE-baas Mauro Gianetti: ‘Ik zal vanavond nog met hem contact opnemen en hoop dat het niet te erg is. Zijn band is gesprongen tegen 70 kilometer per uur. Omdat het om verschillende breukjes gaat durf ik nog niet in te schatten of zijn deelname aan de Tour in het gedrang komt.’
Maxim Van Gils oogde na afloop niet meteen tevreden maar had echt geen reden om te jammeren met zijn puike elfde plek. ‘Ik vind het bijzonder jammer dat ik geen top tien-plaats heb behaald. Daar had ik op gemikt. Het is slechts symbolisch maar toch. Woensdag maakte ik al een vergelijking tussen Amstel, Waalse Pijl en Luik. Vandaag kon ik nog maar eens vaststellen dat er geen enkele overeenkomst is. Zij gaan alle drie bergop maar het zijn evenveel aparte wedstrijden. Woensdag was het echt een punch, maar dit is een conditieslag. Het is een superlastige wedstrijd, heel de dag door. De Amstel Gold Race blijft me het beste liggen. Het zal uiteindelijk niet heel veel schelen maar ik verkies de Nederlandse klassieker.’
‘Natuurlijk mag ik na dit drieluik niet ontevreden zijn. Integendeel. Ik ben heel content en ook de ploeg heeft alle reden om er fier bij te lopen. Onze Ardennencampagne was zeker geslaagd. La Redoute is een onvoorstelbaar lastige helling. Dat is verschrikkelijk. Het ging er bijzonder rap aan toe maar ik zat aan mijn limiet. Het uitvallen van Pogacar veranderde veel aan onze tactiek. Na zijn opgave begon Soudal Quick Step ook anders te rijden. Daarom moesten ook wij onze tactiek bijschaven. Jammer voor Tadej maar het is nu één keer zo he. Nu vergeet ik de koers even en ga ik van wat rust genieten.’
EVENEPOEL: ‘DAT MEN SCHRIJFT DAT IK FRIS AAN DE START VERSCHIJN DOET MIJ LACHEN’
‘Dit is een speciale wedstrijd en daarom wou ik – als wereldkampioen – ook iets speciaal doen, namelijk een witte koersbroek aantrekken. Ik had de indruk dat men dit wel mooi vond, dus heb ik het gedaan. Of ik hem nog eens zal dragen en wanneer dat zal gebeuren, kan ik nu nog niet meteen zeggen. Wat de wedstrijd zelf betreft, is het voor niemand een verrassing dat plan A was om aan te vallen op La Redoute. Ik zag dat maar enkele renners konden aanpikken en uiteindelijk bleef alleen Pidcock over, tot ook hij het begaf. Plan B was om het opnieuw te proberen op de Côte des Forges en plan C was een aanval op de Côte de la Roche-aux-Faucons, wat toch ook geen makkelijke helling is. Maar uiteindelijk ben ik blij dat plan A lukte.’
‘In deze weersomstandigheden is het altijd moeilijk koersen. Ik heb eigenlijk liever dat we echt in de regen moeten rijden dan nu, waar we op stroken terecht kwamen waar het al geregend had. Zoals jullie wellicht hebben kunnen zien, gleed ik op een bepaald moment weg. Maar dat is niet ongebruikelijk. Ik zat met mijn gedachten al meer bij wat er zou gebeuren aan de aankomst en wat er binnen twee weken op het programma staat. Denk nu niet dat ik de voorbije weken stil heb gezeten. Wanneer ik in de kranten lees dat ik hier fris aan de start verschijn terwijl de concurrentie al door zijn krachten heen zit, dan moet ik daar eens hartelijk om lachen. Denkt men dat ik in Spanje heel de tijd op vakantie ben? Integendeel. Ik overwin daar behoorlijk wat hoogtemeters. Uiteraard voelt dat anders aan dan in een echte wedstrijd rijden, maar ik moet er wel degelijk inspanningen voor leveren. Als je weet dat ik op een halfjaar tijd maar één week thuis zal zijn geweest, dan zegt dat toch genoeg?’
‘Het was een moeilijke wedstrijd. Het was niet te warm en tijdens de laatste twee uur viel dan die motregen. Dat was niet echt iets om vrolijk van te worden. De wegen lagen er behoorlijk glad bij want toen ik mijn aanval opzette, voelde ik dat ik meer weggleed dan het voorbije jaar. Mijn ploeg heeft echt fantastisch werk geleverd. Het was niet makkelijk voor mijn ploegmaats door die vroege aanvallen van Jumbo Visma. Maar ze zijn kalm gebleven en we hebben ons plannetje kunnen uitvoeren. Het is magnifiek om twee op twee te pakken. Het is jammer dat onze ploeg niets kon oogsten in de ‘Vlaamse’ klassiekers maar zo bekijken we dat niet binnen het team. Het is nu niet dat wij vanuit de hoogte gaan kijken naar de jongens die tijdens het eerste deel van het voorjaar in actie zijn gekomen. Wij vormen één geheel.’
‘Ik ben vooral fier dat ik kon winnen in deze trui. Dat is magisch. Ik hoorde het verschrikkelijke nieuws over Pogacar uiteraard onmiddellijk in de koers. Je wil nooit dat iemand op zo’n zware manier valt. Ik wil hem al het beste wensen en ik hoop dat hij goed herstelt. Vorig jaar heb ik lang kunnen profiteren van mijn overwinning hier in Luik. Ik hoop dan ook dat het me dit jaar zal leiden naar een goede prestatie in de Giro.’
Edwin MARIËN
Foto Billy CEUSTERS – ASO
