En plots had de wereldkampioen er dan toch weer zin in
HAACHT – Woensdag baalde Mathieu van der Poel nog. Had het wel zin om ‘zomaar’ wat rond te rijden in het peloton? Vandaag gaf hij het antwoord: neen, dat heeft geen zin en daarom ging de wereldkampioen – met succes – voor de volle winst in de Super 8 Classic.
De wedstrijd is een eerbetoon aan Peter Van Petegem (vandaar het vertrek in Brakel) en Raymond Impanis (vandaar de finish in Haacht). De voorbije jaren veranderde de naam van de koers verscheidene keren. Zo heette ze onder meer de Grote Prijs Impanis-Van Petegem en de Primus Classic. De voorzitter van de organiserende vzw, Peter Van Petegem, hoopte met de datumwissel – voorheen werd de wedstrijd gereden kort voor het wereldkampioenschap – meer grote namen aan de start te krijgen en rekende op meer spektakel. De vorige edities draaiden steevast uit op een massaspurt. Uiteindelijk kon de Zwarte van Brakel zich geen betere winnaar voorstellen maar een aantal van de toppers haakten in laatste instantie wel af. Covid gaat weer rond in het peloton maar dat houden de renners liever stil. Of ze corona hebben is dus niet meteen duidelijk waar feit is dat zowel Van Aert, De Lie, De Buyst als Birnay – naast nog wat andere, minder bekende, renners forfait moesten geven..
Drie renners kregen een vrijgeleide van het peloton: Frank van den Broek, Gilles De Wilde en Maciej Bodnar. Op de Moskesstraat – op 73 kilometer van de meet – wellicht niet toevallig aan het begin van de rechtstreekse tv-uitzending staken onder meer Campenaerts en Van der Poel hun neus aan het venster. Twee kilometer verder, op de Holstheide, sprong Mathieu naar de twee overgebleven kopmannen: De Wilde en Van den Broek. Op de Smeysberg reden laatstgenoemde en Van der Poel voorop. Maar even later viel alles weer te herdoen. Op de tweede keer Moskesstraat – op 53 kilometer voor het einde – voegde Mathieu zich bij de kopgroep die ondertussen ontstaan was. Zes renners spurtten voor de zege. Daarbij haalde Van der Poel het voor Turgis en Vermeersch.
Van der Poel: ‘Ik had er zin in. Ik koers heel graag in deze streek maar meestal is het bijzonder moeilijk om na de heuvelzone met een kopgroep naar de finish te rijden. En ook vandaag was het weer kantje boordje. Ik had het geluk dat ik Gianni Vermeersch bij mij had om op het einde de boel nog samen te houden. Ik moest de koers echt hard maken om te proberen met een kleinere groep naar de aankomst te gaan. Dat is gelukt. Het was ook de bedoeling om op het einde met zijn tweeën voorin te zitten zodat we onze tactiek wat konden uitspelen. We hadden afgesproken dat Gianni het eerst ging proberen in de technische bochten in de slotfase om zo te proberen zelf weg te rijden. Als ze hem zouden terughalen dan kon nog altijd mijn kaart getrokken worden. Op het einde haalde ik het nog vrij vlot in de sprint. Ik zag dat iedereen zere benen had. Het was echt een lastige wedstrijd. Om met dat kleine groepje naar de finish te rijden was niet meteen makkelijk vandaag.’
‘Op het einde lagen de wegen wat nat. Daardoor deden we het dan iets voorzichtiger. Met onze ploeg hadden wij het plan om de koers hard te maken in de heuvelzone en te proberen de boel uit te dunnen.’
‘Ik heb zelf niet echt omgekeken. Ik wist dus niet of de achtervolgers naderden of niet. Ik was meer gefocust op een late uitval van iemand. Volgende week komt het testevent met het oog op de Olympische mountainbikerace in Parijs. Ik heb er nog niet voor getraind. Vanaf morgen ga ik me daar weer op focussen.’
‘Ik heb woensdag echt wel afgezien in Wallonië. Misschien had ik dat nog eens nodig. Ik heb misschien iets te weinig op de fiets gezeten na het WK. Mijn winst van vandaag verandert niks aan hetgeen ik woensdag heb gezegd. We zullen wel zien of ik na het testevent nog ergens rijd (normaal treedt hij nog aan in de Franco Belge en Parijs-Roubaix, EM). Donderdag heb ik wel eens iets langere rit gedaan en gisteren heb ik gewoon even losgereden.’
Edwin MARIËN
