EK Elite mannen: Vanthourenhout beste kamikazepiloot, Sweeck mooi derde
NAMEN – Michaël Vanthourenhout is de nieuwe Europese kampioen bij de eliterenners. Het was een hele wedstrijd lang een strijd tussen onze landgenoot en de Nederlandse favoriet Lars van der Haar, die tweede werd. Laurens Sweeck uit Heist-op-den-Berg, wiens parcours dit niet meteen is, kon tevreden zijn met een derde plaats. De andere renners kwamen helemaal niet in het stuk voor. En, opmerkelijk: in de top tien noteren we amper drie landgenoten. Vier van de acht Belgen die de start namen, gaven op. Daarbij Daan Soete uit Grobbendonk en Jens Adams uit Hoogstraten.
Zaterdag bleef het een hele dag droog. Vanmiddag kondigden rond het middaguur enkele schamele druppeltjes een regenbui aan. Maar ook de U23 meisjes haalden het einde zonder één spatje neerslag. Net voor drieën, voor de start van de eliterenners, begon het dan toch te motregenen. Van een felle bui was nooit sprake maar net die miezerige toestand zorgde ervoor dat het parcours werd herschapen in een gladde modderpoel. En dat leverde uiteraard het nodige spektakel op.
Laurens Sweeck miste zijn start. Van der Haar deed dat niet. Hij ging er meteen vandoor en kreeg het gezelschap van Vanthourenhout. De afdaling lag er steeds maar gevaarlijker bij en in de derde ronde gingen de renners die in eerste, derde en vierde stelling reden er onderuit: Vanthourenhout, Sweeck en Hermans. Alleen Van der Haar bleef overeind. Bij de doortocht aan de aankomstlijn had de Nederlander het commando overgenomen. Hij reed negen seconden voor Vanthourenhout en negentien tellen voor Sweeck uit.
En waar zat Iserbyt denk je dan? We hebben hem één keer gezien: aan de start maar hij werd onmiddellijk achteruitgeslagen en gaf er in de vierde ronde de brui aan. Vanaf de vijfde ronde begonnen de problemen voor Van der Haar. Hij kwam twee keer ten val. Vanthourenhout ging er één ronde later op en over. Van der Haar was opnieuw tegen de grond gegaan en blesseerde zich dit keer ook aan de pols. Meteen lag de weg vrij voor Vanthourenhout, die ook vorig jaar won op de Citadel. Bij het ingaan van de achtste en voorlaatste ronde was al duidelijk wie met goud, zilver en brons naar huis zou gaan. Noch Vanthourenhout, noch Van der Haar, noch Sweeck namen nog risico’s.
Sweeck: ‘Ik reed constant op behoorlijke afstand van Vanthourenhout en Van der Haar. Daardoor ben ik nooit in aanmerking gekomen voor de eerste en tweede plaats. Deze derde plek was het hoogst haalbare vandaag. Namen is sowieso een zware omloop. Het is nu niet dat de opdracht nog moeilijker werd door de regen. Om het hier te halen moet je een hele goede dag hebben en het parcours moet je liggen. Dat was bij Michaël het geval. Hij maakte het dan ook goed af.’
‘Van bij de start werd er enorm hard gereden. Dat kon ik nog wel verteren. Later ben ik ten val gekomen. Op dat moment brak ik niet echt maar de ronde erna stootte ik ook met mijn knie ergens tegenaan. Daardoor was ik even uit mijn ritme. Maar, ik geef toe: die andere twee reden gewoon sneller dan ik. Dat was nogal duidelijk. Ik heb niet deelgenomen aan de Koppenbergcross. Was dat de goede keuze? Ik weet het niet. De winnaar heeft altijd gelijk. Ik heb gedaan wat ik moest doen. Het is niet mijn omloop en daardoor ben ik wel tevreden met mijn bronzen medaille uiteindelijk.’
‘DE VERSCHILLEN LIEGEN NIET’
‘In deze wedstrijd heeft iedereen weleens te kampen gehad met pech. Maar uiteindelijk liegen de verschillen niet. Al bij al mag ik nog niet klagen want buiten die twee eerder genoemde voorvalletjes heb ik geen tegenslag gekend. Toen ik besefte dat de tweede plaats en er niet meer inzat maar dat ik ook niet meer verontrust zou worden voor de derde plek ben ik gewoon mijn ding blijven doen.’
‘Ik kom terug uit Spanje. Daar was het ‘iets’ beter weer dan hier maar het was nu ook weer niet dat ik in een ‘shock’ belandde toen ik hier terug aankwam. Tenslotte ben ik er maar vier dagen geweest: van maandag tot donderdag. Het heeft me in ieder geval deugd gedaan. De week voor de cross in Ruddervoorde heb ik er ook vertoefd.’
‘Het seizoen is lang en je zoekt naar mogelijkheden om je conditie te onderhouden. Ik heb nog niet teveel crossen gehad dit seizoen die me echt lagen. Fayetteville bijvoorbeeld was ook niet meteen een parcours voor mij maar ook daar heb ik behoorlijk gepresteerd. Ik wou dat vandaag herhalen maar dat is dan weer niet gelukt. Maar tot nu toe is het al een goed seizoen geweest. Ik blijf dus verder gaan op de ingeslagen weg.’
Na Laurens Sweeck eindigden de Nederlander Nieuwenhuis, de Zwitser Kühn, de Spanjaard Orts Lloret en de Tsjech Boros. Toon Vandebosch uit Malle finishte als achtste op 3’13”. ‘Het was een zeer lastige en ook een heel lange wedstrijd. Ik ben in de eerste ronde al gevallen in de afdaling. Toen werd duidelijk dat fietsen daar onmogelijk was. Ik heb de helling verder dan ook lopend afgewerkt. Bij de tweede doortocht probeerde ik er dan toch te fietsen maar het ging echt niet.’
‘In het totaal ben ik twee keer tegen de vlakte gegaan. Er had meer ingezeten. Door die val in de tweede ronde stond mijn stuur scheef waardoor ik een fietswissel moest doen. Ik maakte veel te veel fouten en zodoende moest ik de anderen laten gaan. Dat was wel zonde want op dat moment reed ik voor plaats vier. Dat zou een mooi resultaat geweest zijn. Maar goed, heel wat renners hebben pech gekend. Het was een bijzonder zware wedstrijd. Je kon alleen maar terug komen indien je mentaal sterk stond.’
‘Op een bepaald moment reed ik Iserbyt voorbij. Ik moedigde hem nog aan. Hij zat achterop maar uiteindelijk zaten we nog maar in de derde ronde. Hij was gewoon slecht vandaag en hield het voor bekeken. Wanneer ik het resultaat zo bekijk moet ik constateren dat dit een zeer rare einduitslag is. Toen ik vierde reed werd ik voorbijgestoken door een Tsjech, een Nederlander en een Zwitser. Dat gebeurt niet in elke cross.’
De Nederlander Hendriks en de Zwitser Rügg vervolledigden de top tien. Niels Vandeputte uit Brecht werd elfde op 3’27”. Zeventien van de 31 vertrekkers reden de wedstrijd uit.
Deze Europese kampioenschappen bevestigen wat we eigenlijk al langer wisten. Bij de mannen vormen de Belgische veldrijders nog steeds de top met twee medailles bij de eliterenners en een volledig tricolore-podium bij de U23. Bij de vrouwen is er niks te doen aan de Nederlandse heerschappij. Het ziet er naar uit dat het internationale damespeloton nog jaren oranje zal kleuren. Twee medailles, beiden brons van laag, vonden hun weg naar de provincie Antwerpen: vandaag met Sweeck, gisteren met Witse Meeussen bij de U23.
Edwin MARIËN
