De Pooter (Geel) zwaar onder indruk, Van der Poel drie keer in België, Van Aert niet meer
BILZEN – Het was me het wielerweekje wel. Na het nieuws over het overlijden van Tijl De Decker, was er gisteren de commotie in de Vuelta en vandaag een rennersstaking in de Renewi Tour. Tim Wellens kon hij probleemloos zijn leidersplaats behouden en won hij de eindrangschikking. De ritzege ging naar Mohoric.
Het parcours van de slotrit was toch lastiger dan vooraf ingeschat. Vele renners moesten lossen op één van de vier hellingen, die meerdere keren moesten beklommen worden. In de kopgroep zat dit keer wel een Antwerpenaar. Eerder deze week spraken we hier nog met hem: Senne Leysen.
Bij de tweede doortocht aan de aankomstlijn, met 96 kilometer te rijden, vonden de renners het welletjes. Zij vonden de laatste vijf kilometer te gevaarlijk en gingen in staking. Wellicht heeft hun actie te maken met wat gisteren ook in de Ronde van Spanje gebeurde maar ook nu: de renners wisten vooraf waaraan ze begonnen. In Barcelona werd het parcours vooraf uitvoerig verkend en wist men uiteraard om hoe laat het donker zou worden en in de Renewi Tour kon men het parcours vooraf ‘virtueel’ verkennen.
Ex-renner Stijn Steels was dan ook duidelijk: ‘De renners hebben alle recht om te protesteren maar waarom doen ze dat dan niet voor de start?’ Nu deed het bericht de ronde dat verscheidene ploegen vooraf de situatie hadden aangeklaagd bij de UCI maar meer geraakte daar niet over bekend. In ieder geval: het oponthoud duurde meer dan twintig minuten en toen kwam er toch een ‘compromis’ uit de bus.
Eerst werd voorgesteld om de lengte van de lokale omloop in te korten met dertien kilometer (van 38,5 naar 25,5 kilometer) maar dat bleek niet mogelijk. Uiteindelijk werd beslist dat de tijdsopname zou gebeuren aan de voet van de Keiberg, op vijf kilometer voor het einde. Het was daar dat tijdens de eerste doortocht al verscheidene renners ten val waren gekomen.
Verder werden de bonificatieseconden aan de finish geschrapt . Met andere woorden: fietsen tijdens de laatste vijf kilometer mocht nog maar meer dan een overwinning voor in de geschiedenisboeken zou het niet opleveren. En ook de Groene Kilometer, gesitueerd op 35 kilometer voor het einde, werd geschrapt.
Niet iedereen in het peloton was het eens met de actie. Yves Lampaert alvast wel: ‘In de laatste kilometers van de plaatselijke omloop werden wij over fietspaden gestuurd, over wegen waar tijdens de week geen auto passeert. Gisteren waren de twee valpartijen ook al het gevolg van te smalle wegen.’
Eindwinnaar Tim Wellens leek, samen met Jasper Stuyven, de woordvoerder van het peloton. ‘Ik denk dat we uiteindelijk de juiste oplossing hebben gevonden. Een aantal renners was voorstander om helemaal niet meer te koersen. Daar wint echter niemand iets bij en het is ook niet leuk voor de organisatie. Wij hebben onderhandeld met één renner van elke ploeg maar toen bleek dat niet alle renners in het peloton er eenzelfde mening op nahielden. Het is moeilijk om iedereen op dezelfde lijn te krijgen maar uiteindelijk hebben we – volgens mij – toch de goede oplossing gevonden.’
En wat bleek? Na de ‘herneming’ werd er toch ‘gewoon’ gekoerst. Een heleboel renners sloten aan bij de koplopers, waaronder Dries De Pooter uit Geel. Mohoric reed op negentien kilometer voor het einde weg met Trentin. Mohoric werd teruggegrepen en Wellens pakte ‘onderweg’ de eindoverwinning. In de spurt haalde Mohoric het alsnog, voor Trentin en Sören Andersen. Drie Belgen stonden uiteindelijk op het podium: Wellens, Vermeersch en Lampaert.
‘TIJL WAS EEN GOEDE VRIEND IN DE KOERS’
Voor Dries De Pooter was het een bijzonder moeilijke week. ‘Vandaag heb ik mijn best gedaan. Ik probeerde vooral bij Mike (Teunissen) en Arne (Marit) te blijven. Zij waren de kopmannen voor vandaag. Tot op een bepaald punt is dat gelukt. Toen kwam ik echt op de kant te zitten en werden wij er met een paar man afgereden. We zijn dan nog kunnen terugkomen vlak bij de Slingerberg maar toen was er een breuk vier plaatsen voor mij en ik kreeg de kloof niet gedicht. Vervolgens hebben we er veel te lang tussen gehangen. Uiteraard reed ik niet want ik had twee ploegmaats voorin zitten. Vervolgens kwam de grote groep terug en toen heb ik een grote fout gemaakt. Een afslag naar rechts kwam veel sneller dan dat ik mij herinnerde van vorige doortochten. Ik ging voluit en probeerde terug vooraan te komen maar toen zakte er iemand door en bleef ik achter die renner steken. Vervolgens ontplofte ikzelf volledig. Op het einde behield Mike zijn positie. Dat is het belangrijkste.’
‘Het was in ons groep een echte afvallingswedstrijd. Samen met Derek Gee was ik de laatste die overbleef. Dat was jammer. Ik had liever de ploegmaats nog wat langer geholpen maar het ging nu één keer niet. Het was een heel moeilijke ronde. In de openingsrit was ik iets te voorzichtig, niet agressief genoeg. De tijdrit verliep prima voor mijn doen. Dan kwam het nieuws van Tijl De Decker. Vanaf toen was de koers bijzaak. Hij was een jaar ouder dan ik. Wij hebben heel veel samen gekoerst. We zijn ook samen het nachtleven ingedoken. Het was een goede vriend in de koers. Vandaar dat mijn overlijden me zo hard geraakt heeft. Ik had het nadien best wel moeilijk om mij op de koers te focussen. Door Mike’s goede positie en zijn overwinning zijn we daar gelukkig in geslaagd. Een paar weken geleden, toen Tijl zijn profcontract had getekend, hebben we nog even contact gehad. Weken later kreeg ik dan het verschrikkelijke nieuws dan ons helemaal heel erg heeft geraakt. Dan is koers bijzaak. Hij was een heel geliefde jongen.’
‘De renners die vandaag besloten om de koers stil te leggen had gelijk. Het was té riskant. Gelukkig was het peloton helemaal uit elkaar gereden zodat het effectief nog meeviel maar stel dat je hier 180 man moet doorsturen dan is het ‘op het randje’. Wij waren ons aan het positioneren richting de gevaarlijke zone en opeens vernam ik via mijn oortje dat de koers ging stilgelegd worden. Dat is een heel speciale situatie die ik nooit eerder meemaakte.’
‘Ik ben heel tevreden over mijn seizoen. Als eerstejaarsprof mag ik niet klagen over wat ik al heb kunnen doen. Ik heb veel voor de ploeg gewerkt maar ik heb vooral heel veel mooie kansen gekregen en daar ben ik de ploegleiding erg dankbaar voor. Dat is enkel maar positief voor het verdere verloop van mijn carrière. Komende zondag start ik in Plouay. Ik heb de deelnemerslijst bekeken. Die is van een heel hoog niveau. Nadien reis ik door naar Montréal en Quebec in Canada. Dat is ook nog iets leuks om naar uit te kijken. Vervolgens zijn er nog een aantal Belgische ééndagskoersen en dan zal het seizoen er wel bijna opzitten.’
VAN DER POEL RIJDT NOG ZEVEN WEDSTRIJDEN, VAN AERT NOG DRIE
Ondertussen maakte Mathieu van der Poel de rest van zijn programma bekend. Dat bestaat uit zeven wedstrijden, waarvan drie op Belgische bodem. Zondag start hij in de Bretagne Classic – Ouest, één week later volgt Fourmies – een plaatsje dat aanschurkt tegen de Belgische grens -, dan de Grote Prijs van Wallonie in Namen (woensdag 13 september), de Super 8 Classic in Haacht – net over de grens met de provincie Antwerpen (zaterdag 16 september), nog een week later een mountainbikewedstrijd in Parijs, de Circuit Franco Belge (op donderdag 28 september) om af te sluiten met Parijs – Tours.
Jumbo- Visma maakte dan weer het programma van Wout Van Aert bekend. Hij start in de Ronde Van Groot-Brittannie (van zondag 3 tot zondag 10 september), rijdt het EK in Drenthe (zondag 24 september) en sluit af met het WK gravel (zondag 8 oktober) in Italië.
Edwin MARIËN