De Amerikaanse stierkikker gaat zichzelf bestrijden
BALEN – De Amerikaanse stierkikker is een invasieve exoot die zich thuis voelt in de Vlaamse wateren en hier geen natuurlijke vijand heeft.
Hij is hier in Vlaanderen al een goede twintig jaar en maakte zijn opwachting zowel opzettelijk als onopzettelijk.
Zijn bedreiging voor de biodiversiteit is enorm. Invasieve uitheemse soorten zijn probleemgevers.
Deze kikker eet alles op wat hij kan. Groene inheemse kikkers zijn bijna niet meer te vinden. Het dier neemt ook enorm wat ruimte in, is heel competitief, en een verspreider van schimmels en virussen waar hij zelf immuun aan is.
Het probleem doet zich vooral voor in het gebied van de Grote Nete, ruwweg van Balen tot Kessel (Nijlen).
Een geluk tot nog toe is dat de Amerikaanse stierkikker blijkbaar niet zo reislustig is. Over de provinciegrenzen werd hij nauwelijks gespot.
Om de bedreiging tegen te gaan zijn er verschillende opties:
*Er is al een verbod op kweken.
*Traditionele bestrijding door het afvangen met fuiken van larven en kikkers. De Provincie Antwerpen , die mee helpt aan het project, heeft onder meer fuiken gezet in Hoogstraten in vijvers bij geïsoleerde populaties.
*En nu, als wereldprimeur, volgt SMRT of de “ Sterile-Male-Release-techniek.
Deze techniek is zowel innovatief als een wereldprimeur. Het agentschap Natuur en Bos van de Vlaamse Overheid heeft hiervoor de steun van enkele partners zoals Hogeschool PXL, INBO ( het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek) Natuurpunt vzw en de Provincie Antwerpen.
Het project kreeg de naam Life-project 3n-Stierkikker. De techniek zelf is ontwikkeld door de Hogeschool PXL.
Er wordt ingegrepen in de voortplanting van de Amerikaanse stierkikker. Men stimuleert een volwassen kikker met hormonen en werkt verder met de in vitro techniek.
De steriele kikkers krijgt men door een extra set X chromosomen. Deze steriele triploïdie ( vandaar de naam 3n) kikkers worden dan uitgezet.
Het duurt echter bijna drie jaar vooraleer de gekweekte larven volwassen zijn . Ondertussen worden ze uitgezet in speciale kweekkooien. Deze bevinden zich in een drietal omheinde vijvers in Scheps ( Balen ) , waar het persmoment plaatsvond.
Het project is er wel één op lange termijn. De voorbereiding in het labo heeft al tien jaar geduurd en het uitzetten van de eerste steriele volwassen kikkers zou binnen drie jaar plaatsvinden.
Met wat fantasie kan je zeggen dat de Amerikaanse stierkikker voor Trojaans paard speelt. En ja, het geluid dat hij maakt lijkt op dat van een stier.
Gust CHARRIN
