Bart Somers: ‘Prijzengeld paralympiërs gelijkschakelen met Olympiërs’
MECHELEN – Uit cijfers van Sporza blijkt dat het prijzengeld van onze Paralympische atleten een stuk lager ligt dan het prijzengeld van onze Olympische atleten.
Bart Somers (Open Vld), Vlaams minister van Gelijke Kansen, gaat in gesprek met het BOIC en het Paralympisch comité om de beloning gelijk te schakelen.
Somers: ‘Onze paralympiërs verdienen evident evenveel respect en waardering als onze olympische atleten. Het is dan ook normaal dat het prijzengeld even hoog ligt.’
De Belgische atleten doen het uitstekend op de Paralympische Spelen. Ons land behaalde al dertien medailles: driemaal goud, driemaal zilver en zevenmaal brons.
Het prijzengeld dat deze atleten hiervoor zullen ontvangen ligt wel een stuk lager dan het prijzengeld van hun collega-atleten op de Olympische Spelen.
Een winnaar van een gouden medaille ontvangt een premie van 50 000 euro. Een zilveren medaille levert 30 000 euro op en een bronzen medaille 20 000 euro.
Bij de Paralympische Spelen gaat het respectievelijk om 15 000 euro, 10 000 euro en 7 500 euro.
Somers: ‘Er is geen reden waarom een zilveren medaille op de Paralympische Spelen maar liefst drie keer minder waard is dan een zilveren medaille op de Olympische Spelen.’
‘Net zoals er geen reden is waarom de plaatsen vier tot en met acht op de Olympische Spelen wel beloond worden door de overheid en diezelfde ereplaatsen op de Paralympische Spelen niet.’
‘Onze Paralympiërs verdienen evident evenveel respect en waardering als onze Olympische atleten.’
Somers gaat het gesprek aan met het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) en het Paralympisch Comité om de beloning van de Paralympische en Olympische atleten gelijk te schakelen.
‘In landen zoals Amerika, Duitsland en Frankrijk ligt het prijzengeld even hoog. Dat moeten we hier ook doen.’
‘Ik ga het gesprek aan met het BOIC en het Paralympisch Comité, en bekijk ook wat mogelijk is vanuit mijn Vlaamse bevoegdheid Gelijke Kansen.’
‘Dat is niet alleen de logica zelve, het is ook symbolisch en maatschappelijk belangrijk. Mensen met een beperking zijn geen tweederangsburgers, maar verdienen gelijke kansen en een eerlijke beloning.’ (EM)
