Antwerpse mensenrechtenstrijder riskeerde 20 jaar cel omdat hij gay is

ANTWERPEN – Dinesh George Lourdes (30), die op een boogscheut van het MAS woont, komt op voor mensenrechten. De man is Maleisiër en homo en voor die combinatie riskeert hij in zijn vaderland twintig jaar cel. Vorige maand kon hij er maar net aan ontkomen.’

Lourdes is de enige Antwerpse finalist bij de verkiezing van Mr. Gay Belgium. ‘Het resultaat dat ik daar zal behalen is ondergeschikt. Ik doe in de eerste plaats mee om mijn standpunten in verband met mensenrechten te verkondigen. Toen ik me inschreef had ik niet durven denken dat ik er zo hard mee zou worden geconfronteerd. Ik ben in Maleisië geboren. Daar heb ik mijn bachelordiploma behaald. Ik hoorde dat de opleidingen in België van een hoog niveau waren. Daarom ben ik naar hier verhuisd. Ik ben dus zeker geen vluchteling. In Maleisïe was ik één van de drie beste studenten van het land zodat ik een beurs kon krijgen. In mijn land moet je eerst vier jaar werken voor je aan je Masters-studies kan beginnen. Dat vond ik te lang. In Antwerpen heb ik dan de opleiding communicatiewetenschappen gevolgd en tegelijkertijd Nederlands gestudeerd. Na mijn studie kreeg ik een job als psychotherapeut: iets heel anders maar wel bijzonder boeiend. Dan word je geconfronteerd met de meest diverse, schrijnende, verhalen. Maar ik trok me de problemen van de mensen teveel aan. Ik kon er niet van slapen ’s nachts en ik kreeg stress. Ik verloor zelfs mijn haar. Nu geef ik al twee jaar Engelse les aan de PIVA.’

‘Mensenrechten belichamen voor mij belangrijke waarden in onze samenleving zoals rechtvaardigheid, eerlijkheid, waardigheid, gelijkheid en respect.’

‘Ik had nooit kunnen vermoeden dat ik er zelf zo hard mee zou worden geconfronteerd. Na drie jaar in België besloot ik om nog eens een bezoek te brengen aan mijn familie in Maleisië.  Het bezoek verliep naar wens maar bij de terugreis liep het mis. Net voor de laatste ‘gate’ werd ik tegen gehouden. Beambten van de luchthaven zegden dat ik even moest wachten. Ik was met mijn partner, een Vlaming, en ik maande hem aan om wel te vertrekken want ik had een vermoeden wat me te wachten stond. Ik werd apart genomen en ze zegden gewoon ‘we weten het al.’ Ik vroeg wat ze dan wel wisten. ‘Dat je homo bent.’ Ik kreeg geen eten en  geen drinken. Na zes uur zegden ze me ‘geef gewoon toe dat je gay bent en dan kunnen we je water geven.’ Op homo-zijn staat er in Maleisië nog steeds een gevangenisstraf van twintig jaar. In Singapore is de wet net afgeschaft. Nu, plots ging de deur van mijn ‘cel’ open. Iemand heeft me nog twee uur lang uitgescholden en dan werd ik vrijgelaten.’

‘Vanaf volgend jaar kan ik de Belgische nationaliteit aanvragen. Pas dan overweeg ik om nog eens terug te keren. Als kind werd ik ook al scheef bekeken in Maleisië. Ik zie er niet uit als een 100 procent Maleisiër. Ik heb namelijk Indisch bloed door mijn aderen lopen. Bovendien ben ik christen en ook die bevolkingsgroep vormt een absolute minderheid in Maleisïe. Ik moet eerlijk zijn: bij PIVA heeft niemand van de leerlingen – en die zijn toch heel divers – me ooit aangesproken over mijn geaardheid of uiterlijk. Voordien gaf ik les aan een concentratieschool en daar lag het wel anders.’

Edwin MARIËN

Foto Karin VERMEIREN