Antwerp Port Epic is een kolfje naar de hand van Florian Vermeersch
ANTWERPEN – 2022 was nog niet meteen het seizoen van Florian Vermeersch. Hij werd negentiende in Gent-Wevelgem maar voor het overige waren zijn resultaten in de Wereldbekerwedstrijden niet veel soeps maar dat was vooral te wijten aan pech. Vandaag boekte hij zijn eerste profzege in een boeiende Antwerp Port Epic. Gianni Vermeersch werd tweede en Tibau Nys derde. Een podium dat mag gezien worden want het dient gezegd, het deelnemersveld was nu niet meteen het meest indrukwekkende dat je je kan inbeelden.
Organisator Ben Simons was tevreden met de nieuwe datum van zijn wedstrijd die verhuisde van het najaar naar het voorjaar. Nu, voorlopig laten de echte toppers de Antwerp Port Epic links liggen. Dankzij ploegen als Tartelotto-Isorex, Volkerwessels Cycling Team en zowaar het China Glory Continental Cycling Team geraak je wel aan 111 deelnemers maar kwalitatief stelde het allemaal niet veel voor. Dat kan niet gezegd worden van het parcours. Het peloton vertrok aan het Schengenplein en reed nadien via Beveren richting de Polder. Vervolgens werd er gedraaid en gekeerd tijdens lussen in Stabroek, Berendrecht en Zandvliet over 28 kilometer kasseien en 36 kilometer onverharde wegen. Tenslotte ging het richting Ekeren naar de aankomst, net zoals de start gelegen aan het Schengenplein.
De vlucht van dag kwam op naam van Sven Burger, Eamon Lucas, Jacob Relaes, Tom Sexton, Stijn Siemons en Roel van Sintmaatensdijk of had ik al gezegd dat er amper toppers op het appel verschenen? De zes die de finale beheersten mochten echter wel gezien worden: Florian en Gianni Vermeersch, Timo Kielich, Adrien Petit, Jens Reynder en Thibau Nys. Op 30 kilometer voor het einde telden ze een geruststellende voorsprong van anderhalve minuut. Het werd een tactische finale waarbij Gianni Vermeersch tot drie keer toe probeerde. De aanval van zijn naamgenoot Florian bleek de beslissende te zijn.
Vermeersch: ‘Het was heel de dag een beetje gokken en het goede moment kiezen. We hebben elkaar met heel de ploeg constant afgelost waardoor we de koers heel de tijd onder controle hadden. Op een bepaald moment zette ik een versnelling in en reden we weg met zes. Vermits het allemaal renners waren van grote ploegen konden we voorop blijven. Het was ons plan om de koers hard te maken en ervoor te zorgen dat de tegenstanders in de finale al wat afgemat zouden zijn. Dat is gelukt want tijdens de laatste 40-50 kilometer kwamen niet al teveel renners nog in aanmerking voor de overwinning. We hebben het goed aangepakt. Ik weet niet of ik de sterkste was maar ik voelde wel dat ik er dichtbij ging zijn vandaag. Toen ik aanvallen moest counteren wist ik dat er nog snee op zat. Ik voelde dat – wanneer ik nog een demarrage zou plaatsen – ik weleens alleen voorop zou kunnen blijven. Daarop koos ik het goede moment en kon ik iedereen verrassen. Dat bleek voldoende te zijn.’
‘Dit is een koers die me ligt met al dat dat draaien en keren en die gravel. Zulke lange inspanningen heb ik wel graag. Een eerste profzege is altijd belangrijk maar nu nog meer omdat ik op deze manier het voorjaar en al de pech achter mij kan laten. Er kwam dan ook een oerkreet uit toen ik over de meet reed. Vorige week zat ik ook in een positie om te winnen maar toen had ik pech. Vandaag kon ik het afmaken en dat doet enorm veel deugd, ook naar de ploeg toe. Zij hebben in mij blijven geloven en nu kan ik iets terugdoen. De volgende weken start ik in de Belgische wedstrijden. Dat zijn allemaal koersen die me liggen.’
Edwin MARIËN
Foto Tibo LODEWIJCKX
